Theophrastus Bombastus Von Hohenheim, ο διαπρεπής γιατρός και πρωτοπόρος της τοξικολογίας, γνωστός ως Παράκελσος

Όλα όσα χρειάζεται ο άνθρωπος για την υγεία του και για τη θεραπεία του έχουν προβλεφθεί από τον Θεό και βρίσκονται στη φύση, η πρόκληση της επιστήμης είναι να τα βρει. Ο Παράκελσος τα έβαλε μόνος του με ολόκληρο το ιατρικό επάγγελμα. Ο χρόνος απέδειξε ότι είχε δίκιο. Δυστυχώς, η αναγνώριση ήρθε μόνο μετά το θάνατό του, αλλά η επιρροή του στην ιατρική ήταν πολύ σημαντική. Paracelsus Ο Theophrastus Bombastus Von Hohenheim, γνωστός ως Paracelsus, ήταν ένας γερμανοελβετός άνθρωπος της Αναγέννησης/homo universalis, του οποίου τα ενδιαφέροντα περιελάμβαναν την ιατρική, τη χημεία και την τοξικολογία. Χαρακτηριζόμενος ως επαναστάτης και μεγάλος μεταρρυθμιστής της καθιερωμένης ιατρικής της εποχής του, ο Παράκελσος προτιμούσε να παρατηρεί τη φύση, αντί να μελετά αρχαία κείμενα για να βρει τις κατάλληλες θεραπείες για διάφορες ασθένειες. Χρησιμοποίησε επίσης αντισυμβατικές θεραπευτικές μεθόδους, όπως τα ορυκτά και άλλες ανόργανες ουσίες, γεγονός που προκάλεσε πολλές διαφωνίες μεταξύ των συγχρόνων του. Ο Παράκελσος αναγνωρίζεται ως ο πιο επιδραστικός επιστήμονας της ιατρικής στη Δυτική Ευρώπη κατά την Αναγέννηση. Ταξίδεψε εκτενώς σε όλη την Ευρώπη για να μάθει ιατρικές τεχνικές και τεχνικές επούλωσης πληγών.  Για παράδειγμα, μελέτησε χημεία και τοξικολογία ενώ εργαζόταν στα ορυχεία της Αυστρίας, όπου παρατηρούσε τις ασθένειες των ανθρακωρύχων που προκαλούνταν από τους καπνούς των λιωμένων μετάλλων στα εργαστήρια.* Για παράδειγμα, μελέτησε χημεία και τοξικολογία ενώ εργαζόταν στα ορυχεία της Αυστρίας, όπου παρατηρούσε τις ασθένειες των ανθρακωρύχων που προκαλούνταν από τους καπνούς των λιωμένων μετάλλων στα εργαστήρια. Συνεργάστηκε με γιατρούς και αλχημιστές από την Ισπανία έως τις Κάτω Χώρες και την Αλεξάνδρεια/Αίγυπτος. Ο Παράκελσος απέρριψε τις θεωρίες της ιατρικής και της φαρμακοποιίας του Γαληνού και του Αβικέννα, οι οποίες είχαν επικρατήσει επί 15 αιώνες, και αντ’ αυτού εισήγαγε τη χρήση χημικών ουσιών, όπως τα ορυκτά, στην ιατρική.  Ήταν επίσης ο πρώτος που τόνισε τη σημασία της δοσολογίας στις φαρμακευτικές θεραπείες. Προσπάθησε δε να πείσει τα μέλη του ιατρικού επαγγέλματος και τις ιατρικές σχολές, που τελικά συνωμότησαν εναντίον του και το κοινό για τη σημασία της χημείας στην ιατρική και άλλες έννοιες, αλλά οι περισσότεροι αρνήθηκαν να ακούσουν.  “Τους φώναξε το μήνυμά του και γινόταν όλο και πιο πικρός και επιθετικός” – (πως να μην γίνει πικρόχολος) Ο Παράκελσος κληρονόμησε το ενδιαφέρον του για την ιατρική, τη βοτανική και τα βότανα από τον πατέρα του. Οι δυο τους έκαναν μεγάλους περιπάτους στην ύπαιθρο του Villach στην Carinthia/Austria), όπου είχαν μετακομίσει το 1502 Ο πατέρας του, εκτός από το επάγγελμα του γιατρού, διηύθυνε τα ορυχεία των Fuggers, μιας πλούσιας οικογένειας της περιοχής, η οποία ίδρυσε στο Άουγκσμπουργκ ένα νοσοκομείο για τη θεραπεία της σύφιλης και εμπορεύονταν αποκλειστικά το γκουαΐκ του “Ιερού Ξύλου”  Ο Παράκελσος θεωρούσε ότι τα βότανα λειτουργούν θεραπευτικά μέσω των πνευματικών τους δυνάμεων, ιδέα όχι ξένη στους αρχαίους Eλληνες συγγραφείς. Πολλοί τον θεωρούν πρόδρομο της σύγχρονης ομοιοπαθητικής και οι ιδέες του αντιμετωπίζονται με αυξανόμενο ενδιαφέρον από την επιστημονική έρευνα. Ο Παράκελσος είχε έτσι την ευκαιρία να μάθει τα πάντα για τα ορυκτά.  Εργάστηκε επίσης για σύντομο χρονικό διάστημα στα ορυχεία αργύρου των Fuggers στο Schwaz/Αυστρία και στο χημικό εργαστήριό τους, όπου παρατήρησε τις ασθένειες των ανθρακωρύχων, όπως η πυριτίαση, και άλλες βλάβες που προκαλούνταν από την εισπνοή ατμών υδραργύρου και αρσενικού. Στο Βιβλίο των Τριών Αρχών, ο Παράκελσος υποστήριξε ότι όλες οι ασθένειες θα πρέπει να ονομάζονται με το όνομα της θεραπείας τους.  Για παράδειγμα, η λέπρα θα έπρεπε να ονομαστεί ασθένεια του χρυσού, καθώς θεραπευόταν με χρυσό, και η επιληψία ασθένεια του βιτριόλιου, καθώς θεραπευόταν με βιτριόλι.  Λόγω της αντίθεσής του προς τους καθιερωμένους κανόνες της ιατρικής και των εμπειρικών μεθόδων έρευνας και διδασκαλίας του, ονομάστηκε “Λούθηρος της Ιατρικής”.  Κατά τη διάρκεια των 48 ετών της πολυτάραχης ζωής του, ο Παράκελσος τόνισε τη σημασία της παρατήρησης μέσω ταξιδιών και την αξία του πειραματισμού στην επιστημονική ανακάλυψη.  Πολλά από τα άλλα βιβλία του εκδόθηκαν μετά το θάνατό του στις 24 Σεπτεμβρίου 1541, στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας Αν και συνηθιζόταν εκείνη την εποχή οι μαθητές να επισκέπτονται μόνο τα πιο σημαντικά κέντρα μάθησης, ο Παράκελσος ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη.  Μιλούσε γερμανικά καθώς και λατινικά και αρχαία ελληνικά.  Σύμφωνα με τα δικά του γραπτά, επισκέφτηκε την Ισπανία,  την Πορτογαλία,  την Καταλονία,  την Αγγλία,  τη Σκωτία,  την Ιρλανδία,  τη Δανία,  την Πρωσία,  τη Ρωσία,  τη Λετονία,  την Πολωνία,  την Ουγγαρία,  την Ολλανδία,  την Κροατία,  τη Δαλματία,  τη Γαλλία,  τη Σικελία/Ιταλία,  την Κωνσταντινούπολη/Τουρκία , την Κρήτη/Ελλάδα, τη Ρόδο/Ελλάδα και την Αλεξάνδρεια/Αίγυπτος. Σε όλα αυτά τα μέρη, ερεύνησε την τέχνη της θεραπείας και παρατήρησε άλλους γιατρούς,  χειρουργούς,  μοναχούς,  αλχημιστές, ηλικιωμένους και άστεγους.  *πόσοι από τους σημερινούς γιατρούς το κάνουν αυτό; ήταν ο Παράκελσος o: “πατέρας της χημείας και μεταρρυθμιστής της materia medica”,   “Λούθηρος της Ιατρικής”,  “νονός της σύγχρονης χημειοθεραπείας”,  “θεμελιωτής της φαρμακευτικής χημείας”, ήταν ο Παράκελσος, ευφυής, ξεροκέφαλος,  πεισματάρης, ανεξάρτητος και πνεύμα επαναστατικό!!! ήταν ελεύθερος στοχαστής,  βαθιά θρησκευόμενος και ανεξάρτητος εικονομάχος, μεταρρυθμιστής,  επιστήμονας και μυστικιστής. έλεγε ο Παράκελσος: -. τα πανεπιστήμια δεν διδάσκουν τα πάντα -. ο γιατρός πρέπει να περάσει από την εξέταση της φύσης, που είναι ο κόσμος, και όλων των αιτιών που τον δημιουργούν.  -. ό,τι του διδάσκει η φύση πρέπει να το ενσωματώνει στη σοφία του, χωρίς να επιδιώκει τίποτα από τη αυτή, ει μη μόνον και αποκλειστικά το φως της φύσης”. -. ένα δηλητήριο στο σώμα θεραπεύεται από ένα παρόμοιο δηλητήριο αλλά η δοσολογία είναι πολύ σημαντική – η αρχή της ομοιοπαθητικής – -. mόνο η δόση καθορίζει ότι ένα πράγμα δεν είναι δηλητήριο -. η φύση υποδεικνύει θεραπείες -. η ιατρική πρέπει να βασίζεται στους τέσσερις πυλώνες της φιλοσοφίας, της αστρονομίας, της χημείας και της αρετής. -. η ιατρική είναι μια θεϊκή αποστολή, οι γιατροί δεν πρέπει να το ξεχνάνε αυτό και ο χαρακτήρας είναι πιο σημαντικός από τις μηχανικές δεξιότητες!!!  -. πώς να μην είμαι παράξενος για κάποιον που δεν έχει περιπλανηθεί ποτέ στον ήλιο; και ο Henry E. Sigerist στον πρόλογο του βιβλίου Paracelsus, Four Treatises-1941 έγραψε χαρακτηριστικά: “mε την έκδοση αυτού του βιβλίου επιθυμούμε να συμβάλουμε με το δικό μας μερίδιο, στην αναβίωση της προσωπικότητας ενός έντιμου ανθρώπου που υπήρξε σπουδαίος γιατρός και ακλόνητος μαχητής για αυτό που θεωρούσε αλήθεια.  Είναι τόσο εύκολο να είσαι ορθόδοξος και να αποκομίζεις τιμές επαναλαμβάνοντας αυτό που ο κόσμος περιμένει και επιθυμεί να ακούσει. …

The post Theophrastus Bombastus Von Hohenheim, ο διαπρεπής γιατρός και πρωτοπόρος της τοξικολογίας, γνωστός ως Παράκελσος appeared first on Βοτανολογία.