Ενεργειακά αυτόνομος Έλληνας

Η λέξη ΔΕΗ είναι γι’ αυτόν κάτι άγνωστο… Το ίδιο και η λέξη βενζινάδικο… Έχει σταματήσει να περνά από τα πρατήρια υγρών καυσίμων εδώ και ένα χρόνο, μιας και ό,τι χρειάζεται ενεργειακά, είτε για τις ανάγκες του νοικοκυριού είτε για τις ανάγκες της μετακίνησής του, το έχει εξασφαλίσει με οικολογικό και κυρίως τζάμπα τρόπο… Ήλιος, αέρας, και ζάχαρη – ναι, καλά διαβάζετε, ζάχαρη – είτε από σάπια φρούτα είτε από ζαχαροκάλαμο εσχάτως, είναι ό,τι χρειάζεται για να έχει καύσιμα και για το σπίτι και για το μηχανάκι του.Και ο ίδιος, ο ηλεκτρολόγος-μηχανικός και ερασιτέχνης ερευνητής Μιχάλης Καλογεράκης, έχει να περηφανεύεται πως απλά, έξυπνα και γρήγορα, με δικές του κατασκευές και πατέντες, έχει καταργήσει τη βενζίνη, την οποία και έχει αντικαταστήσει πια με οινόπνευμα, καύσιμο που “μαγειρεύει” ο ίδιος στο σπίτι του. Έτσι γλιτώνει από τον… κρύο ιδρώτα που λούζει όλους εμάς στη θέα της μάνικας και από την αγωνία μήπως και εκτοξευτεί ακόμη περισσότερο η τιμή της βενζίνης ή του πετρελαίου…Μέλλον οικολογικό
Ο οικολόγος και πρωτοπόρος συντοπίτης μας υποδέχτηκε τη “Ν.Κ.” στο ιδιότυπο σπιτικό του στου Κοκκίνη Χάνι. Μας ξενάγησε στο αυτόνομο εξαρχής, από την κατασκευή του, ενεργειακά σπίτι του. Και προσφέροντάς μας μια πλήρη ξενάγηση, από τα φωτοβολταϊκά στη σκεπή και τις δύο ανεμογεννήτριες στην πίσω μεριά της αυλής, ως το αποστακτήριο παραγωγής οικολογικού καυσίμου στο ισόγειο και τα άδυτα του όλου ενεργειακού συστήματος, τη γεννήτρια και το μετατροπέα ρεύματος στο υπόγειο, μας ταξίδεψε για λίγο στο μέλλον… Μέλλον οικολογικό, φτηνό, το οποίο μπορεί να εφαρμοστεί εδώ και τώρα στη δοκιμαζόμενη οικονομικά χώρα μας, με τον ίδιο τον κ. Καλογεράκη να έχει βαρεθεί να χτυπά την πόρτα των υπευθύνων, φτάνοντας μέσω επιστολής του και ως τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.Τι συναντήσαμε μπαίνοντας στο φουτουριστικό αυτό σπίτι-εργαστήριο; Τίποτε το εξωπραγματικό που να θυμίζει σκηνές από το μακρινό μέλλον. Μονάχα απλές κατασκευές και μηχανήματα, τα οποία ο ίδιος, ψάχνοντας σε βιβλία και έρευνες, κατάφερε να φτιάξει με τα ίδια του τα χέρια. Για να μπορεί να δίνει σήμερα ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς μπορούμε να ζήσουμε δίχως να “ματώνουμε” την τσέπη μας με λογαριασμούς και συμβατικά καύσιμα.Ότι περισσεύει γίνεται πια καύσιμο
Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Τα πάντα, όπως μας λέει ο 48χρονος ηλεκτρονικός, «ξεκίνησαν πριν από 30 χρόνια. Τότε πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με την έρευνα πάνω στο θέμα της ενέργειας. Όταν κατάφερα να κάνω σπίτι πριν 16 χρόνια, ο σκοπός μου ήταν τότε να είναι αυτόνομο. Να μην έχει καμία σχέση με το κράτος. Έτσι έφτιαξα το σπίτι. Μετά κατασκεύασα μια μεγάλη ανεμογεννήτρια, αγόρασα και μια δεύτερη», εξηγεί δείχνοντάς μας από τη σκεπή τις δύο ψηλές ανεμογεννήτριες, ύψους 14,5 μέτρων η καθεμία, και συνεχίζει: «Ταυτόχρονα έβαλα φωτοβολταϊκά στη στέγη, έβαλα και μια γεννήτρια που στην αρχή έκαιγε πετρέλαιο. Και έτσι ξεκίνησα να έχω δωρεάν ρεύμα. Η μεγάλη ανεμογεννήτρια που έφτιαξα μόνος μου παράγει 3 κιλοβάτ την ώρα και είναι παντός καιρού. Έχει λειτουργήσει μέχρι και με αέρα 150 χιλιομέτρων την ώρα, δίχως να πάθει το παραμικρό. Και οι δύο μαζί παράγουν 4 κιλοβάτ την ώρα. Από τα φωτοβολταϊκά παίρνω 5 κιλοβάτ την ώρα. Ό,τι περισσεύει γίνεται πια καύσιμο. Μιλάμε για μια ποσότητα δηλαδή 20-30 κιλοβάτ τη μέρα…».Και εδώ χρειάζεται μάλλον να ανοίξουμε τη μεγάλη παρένθεση, μιας και βρίσκεται το σημείο-“κλειδί” για την εξέλιξη των ερευνών του κ. Καλογεράκη. Ποιο είναι αυτό; Ο κάτοικος-ερευνητής βρέθηκε στην πορεία αντιμέτωπος με ένα μεγάλο ερώτημα. Τι να την κάνει όλη αυτή την επιπλέον ενέργεια που του περίσσευε;
Έτσι ξεκίνησε ο πειραματισμός. ‘Αποφάσισα αρχικά να φτιάξω ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο, ώστε να εκμεταλλεύομαι το περισσευούμενο ρεύμα για την κίνησή μου. Ανακάλυψα όμως ότι με την ηλεκτροκίνηση, όταν ήρθε η ώρα να αντικαταστήσω την μπαταρία, όταν διαίρεσα την τιμή της μπαταρίας με τα χιλιόμετρα που είχα κάνει, μου έβγαινε κόστος τότε 35 δραχμές το χιλιόμετρο. Ενώ την εποχή εκείνη η βενζίνη κόστιζε 25 δραχμές το χιλιόμετρο. Οπότε ναυάγησε το σχέδιο», μας εξηγεί.Και τότε του ήρθε η ιδέα. Η περισσευούμενη ενέργεια θα μπορούσε να μετατραπεί σε καύσιμο…
Ξεκινώντας, αφού εντωμεταξύ η ηλεκτρική ενέργεια είχε αποδειχτεί ασύμφορη, την αναζήτησή του για την παραγωγή εναλλακτικών καυσίμων, ο κ. Καλογεράκης βρέθηκε μπροστά στην απάντηση-“κλειδί”. «Μέσα από την έρευνα διαπίστωσα ότι οτιδήποτε έχει ζάχαρη μπορεί να παράξει καύσιμο, καύσιμο που θα είναι ουσιαστικά οινόπνευμα. Έφτιαξα λοιπόν έναν αποστακτήρα, δικής μου κατασκευής, πολύ αποδοτικό. Τον τροφοδότησα από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες κατευθείαν. Ξεκίνησα, μάζευα όλα τα σαπισμένα φρούτα της περιοχής, καρπούζια, πεπόνια, ό,τι έβρισκα, και έβγαλα το πρώτο μου καύσιμο έτσι», λέει ο κ. Καλογεράκης, και μας ανεβάζει πάνω σε ένα συνηθισμένο στην πρώτη ματιά μηχανάκι.«Το μηχανάκι αυτό το αγόρασα πέρυσι. Το τροποποίησα μόνος μου πάλι, έκανα τις ρυθμίσεις μετατροπής σε κινητήρα εσωτερικής καύσης. Η μετατροπή του κινητήρα είναι απλή. Το καύσιμο αυτό μπορεί να το κάψει και βενζινοκινητήρας και ντιζελοκινητήρας. Για το αμάξι μια τέτοια μετατροπή δε νομίζω να στοιχίζει πάνω από 400 ευρώ. Στο μηχανάκι μου στοίχισε 50 ευρώ. Απλά, αν κάνεις τη μετατροπή, μετά καίει μόνο οινόπνευμα, όχι πια βενζίνη», σημειώνει ο κ. Καλογεράκης, ενώ μας οδηγεί στο ισόγειο και στον αποστακτήρα για να λύσουμε την εύλογη απορία που γεννιέται στο μυαλό.Τι καίει τελικά αυτό το μηχανάκι;
Η απάντηση άμεση. Καίει ουσιαστικά καύσιμο που μοιάζει σαν τσικουδιά και στην κυριολεξία μαγειρεύεται…
Σαν μια… πολύ δυνατή ρακήΌπως περιγράφει, «το τελικό μείγμα είναι σαν μια πολύ δυνατή ρακή 75 βαθμών. Σκεφτείτε πως, αν το αραιώσεις το καύσιμό μου με νερό, μισό-μισό, μπορείς και να το πιεις. Δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Τι κάνουμε; Παίρνουμε οτιδήποτε έχει ζάχαρη, από χαλασμένα χολεριασμένα φρούτα ως ζαχαροκάλαμο που αρχίζω και χρησιμοποιώ τώρα. Λειώνουμε το ζαχαροκάλαμο, βάζουμε λίγη μαγιά του φούρνου και νεράκι… Και μέσα σε 2-3 24ωρα έχουμε έτοιμο καύσιμο για απόσταξη. Χρειάζεται βέβαια να ρίξουμε στο μείγμα και μαγειρική σόδα, η οποία διαλύει τα οξέα, που είναι ακίνδυνα μεν για τον άνθρωπο, επικίνδυνα δε για τα μέταλλα. Έχουμε λοιπόν απόσταξη, η οποία γίνεται με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Δεν καίμε δηλαδή καύσιμο για την παραγωγή καυσίμου… Χρησιμοποιούμε απλώς το περίσσευμα από φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, που είναι ούτως ή άλλως άχρηστο. Με το δικό μου σύστημα μπορώ να βγάλω 10 λίτρα καύσιμο τη μέρα. Τα 10 αυτά λίτρα μού βγάζουν 450-500 χιλιόμετρα στο μηχανάκι».Με το μηχανάκι του ο Μιχάλης Καλογεράκης έχει διανύσει τους 10 αυτούς μήνες 8.500 χιλιόμετρα. Και το μηχανάκι, κάτι που διαπιστώσαμε και εμείς με μια απλή βόλτα, έχει την ίδια απόδοση σαν να καίει βενζίνη… Με τη διαφορά μόνο ότι αυτό το καύσιμο αλά ρακή, που καίει το όχημα, είναι πεντακάθαρο, δεν αφήνει κατάλοιπα ούτε μαυρίλα στην εξάτμιση, ενώ είναι και πιο αποδοτικό σε σχέση με την αναλογία κατανάλωσης/απόδοσης.Και αν χάρη στον αποστακτήρα του ο ηλεκτρολόγος-μηχανικός και ερευνητής μπορεί να κινείται δίχως να χρειαστεί να επισκεφτεί ποτέ του βενζινάδικο, τα εναλλακτικά καύσιμά του δεν εξυπηρετούν μονάχα για την κίνησή του. Επί της ουσίας, ο ίδιος έχει φτιάξει και λειτουργεί στο σπίτι του ένα ολόκληρο σύστημα παραγωγής-διαχείρισης-αποθήκευσης-κατανάλωσης ενέργειας.
Όλα ενώνονται, όλα συνδέονται, με “καρδιά” του συστήματος μια μεγάλη γεννήτρια. Η ξενάγηση συνεχίζεται τώρα στο υπόγειο του σπιτιού.«Η ενέργεια από τον αέρα και τον ήλιο κατεβαίνει εδώ σε αυτή τη συστοιχία από μπαταρίες, που είναι 25 κιλοβατώρες. Από τις μπαταρίες η ενέργεια φεύγει και μέσω του μετατροπέα, που τον έχω σχεδιάσει και κατασκευάσει εγώ, το συνεχές ρεύμα από την μπαταρία, που είναι χαμηλής τάσης, μετατρέπεται σε υψηλής τάσης εναλλασσόμενο ρεύμα για να χρησιμοποιείται στο σπίτι, στις ηλεκτρικές συσκευές. Αυτή λοιπόν εδώ, στο υπόγειο του σπιτιού, είναι η “καρδιά” του συστήματος», περιγράφει ο κ. Καλογεράκης και σπεύδει να εξηγήσει: «Δίπλα υπάρχει μια γεννήτρια η οποία κρατά αποθηκευμένο το καύσιμο όταν δεν έχουμε ούτε αέρα ούτε ήλιο. Η γεννήτρια είναι 45.000 Watt και αποδίδει 90 άλογα στις 1.500 στροφές. Απλά την τροποποίησα να καίει τα οικολογικά καύσιμα που εγώ παράγω… Ας υποθέσουμε δηλαδή ότι πλακώνει συννεφιά για 10 μέρες και έχει παράλληλα και νηνεμία. Εφόσον παράγουμε εδώ δωρεάν καύσιμο, μπορούμε να έχουμε ρεύμα ακόμη και τότε, μέσω της γεννήτριας. Είναι η τέλεια σταθεροποίηση των ΑΠΕ».Το θαυματουργό… καλάμι
Η ξενάγηση του κ. Καλογεράκη τελειώνει στην αυλή, όπου μας δείχνει μια ρίζα από ένα ζαχαροκάλαμο. «Εδώ», μας λέει, «είναι και ο πυρήνας των σχεδίων μου. Το ζαχαροκάλαμο αυτό είναι από το Μαυρίκιο, και σκοπεύω να γεμίσω με το φυτό αυτό μια έκταση 100 τ.μ. Απ’ όπου, όπως υπολογίζω, θα μπορώ να παράγω 3-5 τόνους καύσιμο το χρόνο… Είναι η καλύτερη λύση. Το καλάμι δεν το τρώει κανείς. Φυτρώνει σε μέρη ελώδη, βάλτους, είναι ανθεκτικό σε αρρώστιες, ενώ δε θέλει καλλιέργειες, μονάχα κόψιμο και πότισμα. Επίσης μπορεί να αντέξει τα λύματα. Και το καλύτερο, το καλάμι παράγει τεράστιες ποσότητες καυσίμου».Αποχαιρετώντας μας, ο κ. Καλογεράκης μάς δίνει ένα χαρτί, αντίγραφο μιας εκ των πολλών επιστολών που έχει αποστείλει προς τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, όπου πολύ απλά του στέλνει το εξής μήνυμα: «Αν εγώ, ένας ιδιώτης που απλά πειραματίστηκα, πέτυχα αυτά τα λίγα που έχω καταφέρει, σκεφτείτε τι μπορούμε να κάνουμε ως έθνος. Σκεφτείτε τι χρήματα θα εξοικονομήσουμε…». Από εμάς τα λόγια περισσεύουν…