Surfcasting – Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά….

Τo Surf Casting, Rock Casting είναι ένα είδος ψαρέματος όπου πρέπει να κοιτάξουμε πολύ σοβαρά τις λεπτομέρειες του για να μπορέσουμε να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα. Τα λάθη που κάνουμε μπορεί να είναι ένα ή πολλά, το θέμα είναι όμως ότι σίγουρα θα έχουμε επίπτωση στο αποτέλεσμα μας.

Θα χωρίσουμε τα λάθη σε ενότητες για να καταφέρουμε να εστιάσουμε καλύτερα στο κάθε θέμα.
 
1. Αρματωσιά

   a. Αγκίστρι

   b. Είδος και μέγεθος αγκιστριού

   c. Δέσιμο του αγκιστριού

   d. Παράμαλλο

2. Καλάμι – Μηχανάκι

3. Επιλογή τόπου σε συνάρτηση με την εποχή.

4. Επιλογή τόπου σε συνάρτηση με τον καιρό.

1. Αρματωσιά

Η αρματωσιά είναι το ποιο σημαντικό μέρος που πρέπει να προσέξουμε. Θα δούμε παρακάτω ότι με το παραμικρό λάθος, λεπτομέρεια μπορεί να χάσουμε ψάρι.

Άμα σκεφτούμε, πολλές φορές λέμε ότι είχαμε τραβήγματα ή είχαμε παιχνίδι απλά δεν πήραμε ψάρια άρα κάτι συμβαίνει. Αντί για ένα ψάρι που πήραμε άμα παίρναμε τρία ή τέσσερα δεν θα ήταν καλύτερα ? Ας δούμε που μπορεί να κάνουμε λάθη:

   a) Αγκίστρι.

Τo ποιο σύνηθες λάθος είναι ότι πολλές φορές δεν αλλάζουμε το αγκίστρι μετά από δύο τρία ψάρια που πιάνουμε ή δεν το αλλάζουμε στο καινούργιο ψάρεμα που θα κάνουμε μια άλλη μέρα, απλά το αφήνουμε πάνω. Το αγκίστρι όμως χάνει τον αιθέρα του και δεν καρφώνει καλά μετά από κάποιες χρήσεις. Ακόμη και ψάρι να μην πιάσει μπορεί να φθαρεί από κάποιο βραχάκι κτλ.

   b. Είδος και μέγεθος αγκιστριού

Στο εμπόριο υπάρχουν χιλιάδες αγκίστρια με διαφορετικό μέγεθος και τύπο. Δεν θα αναλύσουμε το τι αγκίστρια υπάρχουν απλά θα τονίσουμε ότι πολλές μα πολλές φορές χάνουμε ένα ψάρι λόγου μεγέθους ή τύπου αγκιστριού. Δώστε προσοχή στο τι ψάρια πιστεύετε ότι έχει ό βυθός και τι εποχή είναι για να προσεγγίσετε τα μεγέθη των ψαριών και μετά επιλέξτε τι αγκίστρι θα βάλετε.

   c. Δέσιμο του αγκιστριού.

Πρέπει να προσέξουμε πολύ στο δέσιμο του γιατί μπορεί να ξελυθεί και να ψάχνουμε το ψάρι. Όπως επίσης πρέπει να είμαστε αρκετά εξοικειωμένοι στο δέσιμο του για να μην κάψουμε την πετονιά όταν το δένουμε οπότε και μειώνουμε την αντοχή της με το ίδιο αποτέλεσμα να χάσουμε το ψάρι. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε στο δέσιμο είναι να σαλιώσουμε την πετονιά και να τεστάρουμε την αντοχή της με ένα σταθερό και δυνατό τράβηγμα.

   d. Παράμαλλο.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το παράμαλλο αν πρέπει να είναι ( αόρατο ή όχι ) ( κοντό η μακρύ ) κ.α.

Προσωπικά πιστεύω ότι την ημέρα πρέπει να είναι ένα καλό αόρατο παράμαλλο ( 100% fluorocarbon ) τώρα για την νύχτα που λένε ότι το fluorocarbon γυαλίζει ίσως και να είναι έτσι αλλά εγώ το επιλέγω και την νύχτα γιατί έχει και άλλα θετικά. Χρησιμοποιώντας μια απλή πετονιά για παράμαλλο έχουμε και άλλα προβλήματα όπως το ότι λόγο ποιότητας η πετονιά μπορεί να μπερδεύεται πιο εύκολα δεν κρατιέται ίσια τόσο καλά όπως η fluorocarbon ούτε έχει τις ίδιες αντοχές. Ακόμη και μια μπερδεμένη fluorocarbon ξεμπερδεύεται πιο εύκολα από μια απλή πετονιά.

Και ένα άλλο λάθος που μπορεί να κάνουμε είναι ότι για να αλλάξουμε το παράμαλλο περιμένουμε να κοπεί. Δηλαδή άμα ψαρεύουμε σε αμμούδες για ένα χρόνο χωρίς να έχει τσακιστεί έχουμε το ίδιο, απλά επειδή το αλάτι έχει φάει στην ουσία το παράμαλλο όταν πιάσουμε ένα καλό ψάρι θα κοπεί και μετά θα λέμε ( αμάν ρε συ έχασα το ψάρι ). Ένα άλλο λάθος είναι το μέγεθος που πρέπει να έχει το παράμαλλο. Ανάλογα το τι ψάρι θέλουμε να πιάσουμε και σε τι βυθό ψαρεύουμε πρέπει να έχουμε και το ανάλογο μέγεθος. Για παράδειγμα άμα πιστεύουμε ότι ο βυθός είναι χωρίς σκαλώματα και ότι έχει το μέρος τσιπούρες, τότε θέλουμε μεγάλο παράμαλλο. Όσο ποιο μεγάλη τσιπούρα τόσο ποιο μεγάλο παράμαλλο.

2. Καλάμι – Μηχανάκι

Δεν αντιλέγω ότι με οπουδήποτε καλάμι και οποιοδήποτε μηχανάκι φτηνό – ακριβό μπορούμε να πάρουμε ψάρια. Εδώ όμως προσπαθούμε να μειώσουμε τις πιθανότητες λάθους για καλύτερα αποτελέσματα. Το έχω ξαναγράψει ότι ένα καλό μηχανάκι είναι πολύ σημαντικό. Και γιατί ? Γιατί το σημαντικότερο είναι ότι μαζεύει πολύ γρηγορότερα την πετονιά από ένα μικρό φτηνό μηχανάκι όπου συνήθως έχουν πολύ μικρές μπομπίνες. Τονίζω ότι στο surfcasting είναι απαραίτητη η μεγάλη μπομπίνα. Η μπορεί να παίξει με τα φρένα πολύ καλύτερα. Ειδικά άμα έχει και bait runner.

Ένα καλό μηχανάκι σέβεται καλύτερα και την πετονιά μας με αποτέλεσμα να μην φθείρετε. Γενικά ο έλεγχος της πετονιάς είτε στο πέταγμα είτε στο μάζεμα είναι πολύ καλύτερος. Ένα καλό καλάμι από την άλλη μπορεί και αποσβήνει τα κεφαλώματα του ψαριού καλύτερα άρα και μειώνει την πιθανότητα να ξαγκιστρωθεί ένα ψάρι που δεν πιάστηκα καλά. Μπορούμε να πετάξουμε πολύ πιο μακριά άμα το θέλουμε. Άρα και μπορούμε να βάλουμε και μεγαλύτερο βαρίδι για τον ίδιο λόγο. Έχει καλύτερους οδηγούς που μπορεί να βοηθήσει και αυτό στην απόσταση όπου θέλουμε να πετάξουμε το δόλωμα.

Σε όλα αυτά να μην ξεχνάμε και την ΕΠΙΛΟΓΗ καλαμιού ανάλογα βέβαια και το ψάρεμα που θέλουμε να κάνουμε. Άλλο καλάμι για μουρμούρες σε παραλία και άλλο καλάμι ( δηλαδή διαφορετικό action ) για rockcasting.

3. Επιλογή τόπου σε συνάρτηση με την εποχή.

Πολλές φορές έχω κάνει το λάθος και πηγαίνω σε μέρη με βράχια για rockcasting επειδή απλά μου αρέσει το είδος ψαρέματος. Πολλές όμως είναι και φορές που γύρισα με άδεια τα χέρια. Δεν κάθισα να σκεφτώ ότι τώρα που θέλω να πάω για Rockcasting είναι Νοέμβριος και ξέρω ότι είναι εποχή της τσιπούρας, ξέρω επίσης ότι σε μέρος βραχώδες είναι ποιο δύσκολο να έχω επιτυχίες σε τσιπούρες από μία καλή παραλία όπου βγαίνουν έξω οι μεγάλες να γεννήσουν.

Οπότε άμα θέλουμε να αυξήσουμε το ποσοστό επιτυχίας πρώτα πρέπει να σκεφτούμε τι εποχή είναι, τι ψάρια παίζουν αυτήν την εποχή και μετά να αποφασίσουμε το μέρος.

Σεπτέμβριο έως Δεκέμβριο: Είναι η εποχή όπου τα περισσότερα ψάρια βγαίνουν στα ρηχά για να γεννήσουν. Ψαρεύουμε κυρίως σε παραλίες με καλό βυθό όπου πιστεύουμε ότι έχει τσιπούρες, λαυράκια ή σαργούς. Πιο εύκολά θα βρω μια τσιπούρα σε παραλία με μεικτό βυθό και βάθος έως τρία μέτρα παρά να την πετύχω σε μέρος με βράχια και βάθος 10 – 15 μέτρα.

Ιανουάριος – Φεβρουάριος – Μάρτιος: Τα ψάρια έχουν τραβηχτεί προς τα βαθειά όπου και η θερμοκρασία του νερού είναι ποιο σταθερή. Ψαρεύουμε κυρίως σε λιμάνια όπου το μέρος είναι μπαζωμένο και γεμάτο τροφή από τις τράτες και τα καΐκια. Θα βρούμε ίσος και καλά μεγέθη. Ψαρεύουμε σε βραχοτόπια με πολλές πιθανότητες να πιάσουμε κάτι καλό.

Απρίλιος – Μάιος: Εποχή όπου αρχίζουν ξανά τα ψάρια να έρχονται κοντά στις παραλίες. Είναι όμως εξίσου καλά και σε βραχότοπους.

Ιούνιος – Ιούλιος Αύγουστος: Είναι κατεξοχήν οι μήνες της μουρμούρας. Την ψαρεύουμε από ακτή με αμμούδα όπου είναι και το βασίλειο της, αλλά και σε μικτούς βυθούς όπου μπορεί να πάρουμε και άλλα ψάρια. Ψαρεύουμε κυρίως το βράδυ. Είναι πολύ δύσκολα να πάρουμε μεγάλο ψάρι αυτήν την εποχή από παραλία. Πιθανότητες για μεγάλο ψάρι το καλοκαίρι μόνο σε βραχότοπους με βαθιά νερά.

4. Επιλογή τόπου σε συνάρτηση με τον καιρό.

Ένα άλλο λάθος που κάνουμε είναι ότι πολλές φορές αγνοούμε τις καιρικές συνθήκες όταν αποφασίζουμε να πάμε για ψάρεμα. Διαλέγουμε ένα μέρος για ψάρεμα αλλά ο αέρας είναι ανάποδα ή είναι πολύ πλάγιος όπου μας δυσκολεύει αφάνταστα. Η διαλέγουμε να πάμε για τσιπούρες όταν έχει 4 – 5 μποφόρ ενώ θα έπρεπε να πάμε για σαργούς με αυτά τα μποφόρ και μάλιστα κόντρα τον άνεμο. Για παράδειγμα από την δική μου άποψη πάντα όλοι ονειρευόμαστε να βγάλομε μια 2κιλη 3κιλη τσιπούρα αλλά τέτοιο ψάρι για να βγει από θέμα καιρού θέλει σχεδόν άπνοια.

Σε αντίθεση ένα λαβράκι για να βγει με τα δολώματα όπου ψαρεύουμε εμείς και επειδή το λαβράκι βλέπει το παραμικρό και κυνηγάει ζωντανά ψαράκια θέλει καιρό (4 μποφόρ τουλάχιστον) όπου με την ανακατωσούρα που έχει η θάλασσα δεν υποπτεύεται ούτε βλέπει καλά το δόλωμα μας

πηγη