Ψάρεμα με Jigging

Το γνωστό σε όλους Jigging μετράει ήδη μια δεκαετία παρουσίας στις ελληνικές θάλασσες. Έχει την καταγωγή του στην Ιαπωνία και ουσιαστικά πρόκειται για ψάρεμα με “τινάγματα”, δηλαδή με απότομες, κοφτές κινήσεις του καλαμιού οι οποίες κάνουν το δόλωμα μας να κινείται με αληθοφάνεια μέσα στο νερό. Σε αντίθεση με τη συρτή, το Jigging είναι ένα κάθετο ψάρεμα, δηλαδή η βάρκα είναι ακίνητη πάνω από ένα συγκεκριμένο τόπο και ψαρεύουμε κατακόρυφα. Ένα καλό βυθόμετρο πάντοτε βοηθάει στο να βρίσκουμε τους κατάλληλους τόπους για Jigging. Τέτοιοι τόποι συνήθως είναι τα “κατεβάσματα”, δηλ. σημεία του βυθού που κατηφορίζουν ελαφρώς και έχουν φυκάδα, έιτε ρήχα ή πιο βαθιά. Επίσης καλοί τόποι είναι τα ναυάγια. Το Jigging γενικά γίνεται όσο υπάρχει φως, δηλαδή από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, αλλά η καλύτερη ώρα είναι γύρω στις 12 το μεσημέρι. Το φως είναι σημαντικό για να φαίνονται καλά τα χρώματα του πλάνου – αν σκοτεινιάσει, ή αν ψαρεύουμε πάρα πολύ βαθιά, μόνο τα φωσφοριζέ πλάνα φαίνονται. Τα ψάρια που χτυπάνε στο Jigging είναι κυρίως μεγάλα (πάνω από 2 κιλά): μαγιάτικα, συναγρίδες, στήρες, φαγκριά, ακόμη και τούνες έχουν πιαστεί με πλάνο. Το Jigging, εκτός από οικονομικό ψάρεμα (δεν καταναλώνουμε πολλά καύσιμα), είναι και καλή γυμναστική!

Το jigging είναι μια τεχνική που μπορεί να δώσει εξαιρετική λεία σε κάθε σημείο της υδάτινης στήλης από την επιφάνεια ως τον βυθό της θάλασσας. Στην επιφάνεια θα συναντήσουμε τόνους, λούτσους, παλαμίδες και κυνηγούς. Στα μεσόνερα μια δυνατή αναμέτρηση που θέλει τεχνική και ψυχραιμία θα μας δώσει μαγιάτικα. Ενώ στον πυθμένα θα χάσουμε πολλούς πλάνους στην προσπάθεια να μην βραχώσει ο Ροφός που φτάνει και τα 60kgr ή την Στείρα που ανήκουν στα “μαύρα ψάρια”. Στα “κόκκινα ψάρια” του πυθμένα ανήκει η βασίλισσα της θάλασσας Συναγρίδα (Dentex Dentex) που αρέσκεται να κυνηγάει την ημέρα και δεν ξεγελιέται εύκολα.

Jigging η αγαπημένη τεχνική ψαρέματος

Η τεχνική JIGGING έχει πολλές παραλλαγές και μπορεί κάποιος να ψαρέψει από βράχια με απότομο βάθος ή και από βάρκα. Όποια παραλλαγή και να προτιμάτε, Vertical jigging, Slow jigging, Shore Jigging, ένα είναι το σίγουρο ότι το μέγεθος του ψαριού αποτελεί τρόπαιο. Το SLOW JIGGING είναι η αγαπημένη Ιαπωνική τεχνική ψαρέματος, με χρήση πλάνου, που ανεβάζουμε κάθετα από τον βυθό με σπασμωδικές κινήσεις. Η φιλοσοφία της τεχνικής είναι να τραβήξουμε την προσοχή του θηράματος με έναν “δούρειο ίππο” τον πλάνο. Ένα στενόμακρο μολύβι λίγων γραμμαρίων με αργή-slow fall βύθιση. Με φωσφορούχο σώμα σε έντονους χρωματισμούς, τρισδιάστατα µάτια, ανάγλυφα λέπια και βράγχια. Είναι έτσι σχεδιασμένος ώστε να σκορπάει λάµψεις και να κινείται σαν ένα τραυματισμένο ή τροµαγµένο ψάρι, που προσπαθεί να γλυτώσει από τα δόντια των αρπακτικών.

Η αρματωσιά που τον συνοδεύει είναι αγκίστρια δεμένα μπρος και πίσω στους κρίκους του πλάνου. Το slow Jigging απαιτεί πολύ ελαφρύ εξοπλισμό. Τα καλάμια που είναι κατασκευασμένα ειδικά γι αυτήν την τεχνική είναι λεπτά, όχι μεγαλύτερα του 1,80m, πολύ ελαφριά με παραβολικό χαρακτήρα και άμεση απόκριση. Ο μηχανισμός που συνοδεύει ένα τέτοιο καλάμι είναι επίσης ελαφρύς και ισχυρός με μάζεμα 70 εκατοστά νήµατος σε κάθε περιστροφή. Ένας μηχανισμός με σχέση από 5 έως 6:1 είναι ιδανικός. Είναι σαφές πως μόνο το νήμα είναι κατάλληλο και όχι η πετονιά, σε μέγεθος 0,28-0,30 χιλιοστών. Ένα άλλο απαραίτητο εργαλείο είναι η ζώνη µάχης και τα ειδικά γάντια από νεοπρέν. Πολύ βοηθητική ειδικά όταν έχετε να αντιµετωπίσετε δυνατά ή μεγάλα ψάρια και η μάχη διαρκεί.

Γιατί νήμα;

Θέλουμε άμεσα να μεταδίδεται η κίνηση στο τεχνητό δόλωμα-πλάνο, χωρίς τα μπόσικα που δημιουργεί η ελαστικότητα της πετονιάς.

Ο Εξοπλισμός

Το καλάμι του Jigging δεν πρέπει να ξεπερνά το 1,90m σε ύψος – το ιδανικό είναι μεταξύ 1,60 και 1,80m. Αυτά τα καλάμια πρέπει να έχουν action από 100gr ως 320gr, δηλαδή όσο και το βάρος των πλάνων που χρησιμοποιούμε (οτιδήποτε βαρύτερο από 350gr δεν ενδύκνειται για Jigging διότι ανήκει στην κατηγορία των παλαιών πλάνων που δουλέυονταν στο χέρι). Τα ελαφρύτερα πλάνα, όπως πχ kabura ή inchiku, είναι μια εντελώς διαφορετική κατηγορία ψαρέματος (βλ. σχετικό link).

Ο μηχανισμός του Jigging πρέπει, κατ’αρχάς, να είναι πολύ γρήγορος, με την ταχύτητα περιστροφής του να κυμαίνεται από 1:5 ως 1:6,5. Δεν μας πειράζει αν είναι οριζοντίου τυμπάνου ή καθέτου (fixed spool), αρκεί να είναι γρήγορος, και ελαφρύς. Η μόνη διαφορά είναι οτι τα οριζοντίου τυμπάνου, στις υψηλές ταχύτητες είναι πολύ ακριβότερα από τα καθέτου. Επειδή όμως χρησιμοποιούμε νήμα κι όχι μισινέζα, τα οριζόντια μηχανάκια δεν πρέπει να έχουν κατανεμητή πετονιάς διότι και χαλάει ευκολά αλλά και δυσχαιρένει το μάζεμα.

Το νήμα του Jigging πρέπει να έχει αντοχή πάνω από 30 λίμπρες και μπορεί να έχει διάμετρο από 0,25 ως 0,45 mm, να είναι δηλαδή λεπτό αλλά δυνατό. Το ιδανικό υλικό κατασκευής είναι είτε το dyneema ή το spectra (όχι dacron – όχι πολυεστερικά). Για μεγαλύτερη ευκολία, προτιμούμε τα πολύχρωμα νήματα, όπως το HyperBraid Jig της Yamashita, τα οποία μας επιτρέπουν να μετράμε το βάθος που ψαρεύουμε.

Tο πιο σημαντικό κομμάτι του jigging είναι η αρματωσιά, δηλαδή το πλάνο με τα αγκίστρια του. Το βάρος του πλάνου πρέπει να κυμαίνεται από 125gr μέχρι 320gr (ανάλογα με το βάθος που ψαρεύουμε και τα ρεύματα) και να είναι μακρόστενο, για να κάνει ωραίο τίναγμα. Μία πρόσφατη μόδα είναι και το περίφημο Slow Jigging, που αποτελεί μια πιο αργή τεχνική (κοντινή στο inchiku), στην οποία τα πλάνα πρέπει να είναι κοντόχοντρα, σε σχήμα “ματιού”. Όταν όμως πάμε για μεγάλα θηράματα (~10kg), προτιμούμε πάντα τα μακρόστενα πλάνα.

Τα αγκίστρια που τοποθετούνται πάνω στο πλάνο είναι χοντρά, κοντόλαιμα με στρογγυλεμένη καμπύλη και κρίκο. Συνήθως πωλούνται έτοιμα, δεμένα με νήμα (ή σύρμα) και με ένα θερμοσυστελλόμενο σωληνάκι πάνω στον κόμπο. Στο πλάνο τοποθετούμε 1 ή 2 τέτοια αγκίστρια (συνήθως ένα πιο κοντό κι ένα λίγο μακρύτερο) και πάντα στο πάνω μέρος, δηλαδή στο κεφάλι του πλάνου – εκεί που είναι το μάτι. Το κάτω μέρος (την ούρα) το αφήνουμε πάντα κενό, για να αποφύγουμε τα μπλεξίματα. Για να συνδέσουμε το αγκίστρι με το πλάνο και με το κεντρικό νήμα, χρησιμοποιούμε 2 κρικάκια: ένα κλειστό (solid ring) και ένα ανοιγόμενο (split ring).

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η συνδεσμολογία είναι το παν! Το ανοιγόμενο κρικάκι υπάρχει μόνο για να συνδέει το πλάνο με το κλειστό κρικάκι. Το νήμα του καλαμιού μας συνδέεται απευθείας με το solid ring, το οποίο με τη σειρά του συνδέεται με το αγκίστρι. Ο λόγος που τα συνδέουμε έτσι, είναι επειδή το κλειστό κρικάκι είναι υψηλής αντοχής (~250kg) ενώ το ανοιγόμενο κρικάκι, αν ζοριστεί πολύ, μπορεί να ανοίξει. Αν τυχόν ανοίξει, τότε θα χάσουμε μόνο το πλάνο, διατηρώντας το ψάρι που πιάσαμε ασφαλισμένο πάνω στο αγκίστρι.

Τσίμπησε κάτι καλό;

Πρώτα απ’ όλα ψυχραιμία μόλις ξεκίνησε η αναμέτρηση. Δεν βιαζόμαστε να βάλουμε το καλάμι στην ζώνη μάχης το κρατάμε κάτω από την μασχάλη και ζυγίζουμε χωρίς να σφίξουμε κατευθείαν φρένα. Είναι λάθος στην φευγιά να σφίξουμε φρένα. Τα φρένα σφίγγουν όταν παίρνουμε εμείς μέτρα απ το ψάρι. Δεν έχει ακόμα κουραστεί βρισκόμαστε στην αρχή και θα τα σπάσει όλα, με αποτέλεσμα να χάσουμε εξοπλισμό και πάνω απ όλα το θήραμα. Καρφώνουμε, ρυθμίζουμε φρένα, το καλάμι στην ζώνη μάχης και μαζεύουμε. Από τα τραβήγματα νιώθουμε πότε έχουμε το ψάρι σε απόλυτο έλεγχο. Απόχη και γάντζος βρίσκονται δίπλα στα χέρια μας για να εξασφαλίσουμε το ψάρι στην ασφάλεια της βάρκας. Αναμφίβολα το jigging η αγαπημένη τεχνική ψαρέματος, που εξελίχθηκε σημαντικά από τους Ιάπωνες ψαράδες, υπόσχεται μεγάλες συγκινήσεις ακόμα και στον μη έμπειρο ερασιτέχνη που χρησιμοποιεί εργαλεία jig.