Η φορολόγηση των αγροτεμαχίων

Η νέα υπό ψήφιση νομοθεσία για την ακίνητη περιουσία αποκαλύπτει για μια ακόμα φορά την ανικανότητα της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και της πολιτικής ηγεσίας να κάνει τα αυτονόητα. Να απονείμει φορολογική Δικαιοσύνη. Αγροτεμάχια που βρίσκονται κοντά σε παραλίες ή εφάπτονται επαρχιακών και εθνικών οδών θα φορολογηθούν στο πολλαπλάσιο από άλλα γειτονικά και παραπλήσια της ίδιας εδαφολογικής σύστασης και παραγωγικής ικανότητας.Θαρρείς και η γειτνίαση με πόλεις, εθνικές οδούς ή τη θάλασσα οδηγεί σε αύξηση της αγροτικής παραγωγής και συνεπώς σε μεγαλύτερη φοροδοτική ικανότητα των κατόχων τους. Απεναντίας, η γειτνίαση με τη θάλασσα οδηγεί σε μείωση των αποδόσεων.

Πολύ δυσμενέστερη είναι η μεταχείριση αν υπάρχει κάποιο αγροτικό κτίσμα. Μια αποθήκη για τα τελάρα και τα εφόδια, για τα εργαλεία και το αντλητικό συγκρότημα.
Που μας εξωθούν;.
Να κολατσίζουμε στη σκιά του κάρου ή ενός δένδρου όπως έκαμναν οι παππούδες μας; Ναι θα μου πείτε, αν κάποιος έχει ένα τέτοιο αγροτεμάχιο η αξία του είναι πολλαπλάσια. Κακώς.Η αξία της γεωργικής γης πρέπει να συνδέεται αποκλειστικά με στοιχεία που συμβάλλουν και καθορίζουν την παραγωγικότητά της. Αν αλλάξει χρήση, ναι τότε να φορολογηθεί για τη νέα αξία που απόκτησε. Τα λέγαμε και τα γράφαμε δεκαετίες τώρα πως πρέπει να ορίσουμε χρήσεις γης και να προστατέψουμε τη γεωργική γη ως κόρη οφθαλμού για να διασφαλίσουμε τη διατροφική ασφάλεια της χώρας που είναι ένας στρατηγικός παράγοντας μεγάλης σημασίας.

Εδώ καλλιεργούμε προσδοκίες και μοιράζουμε υποσχέσεις μελλοντικής κερδοσκοπίας. Έτσι έχουμε ασκήσει τεράστια πίεση στη γεωργική γη. Όλοι προσβλέπουν στην οικοπεδοποίησή της και στην υπεραξία που τη συνοδεύει. Επιτρέπουμε το χτίσιμο κατοικίας αρκεί να υπάρχουν 4 ή λίγο περισσότερα στρέμματα σε εκτός σχεδίου περιοχές και μετά αδυνατούμε να φτιάξουμε δίκτυα υποδομών για να εξυπηρετήσουν τις νέες οικιστικές περιοχές.Σε όλη την Ευρώπη, εμείς και η Αλβανία, δεν έχουμε καθιερώσει χρήσεις γης. Το τίμημα αυτής της ολιγωρίας δυστυχώς δεν θα το πληρώσουν αυτοί που διέπραξαν και διαπράττουν το ανοσιούργημα. Θα το πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε.
Οι επόμενες γενεές. Και ας λέμε πως μας νοιάζει πως θα ζήσουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας.