Θυμάρι το ισχυρότατο – το βότανο για τις χίλιες και μία παθήσεις του οργανισμού μας που εξολοθρεύει τα μικρόβια μέσα σε εξήντα -60- λεπτά!

Και ο μύθος λέει:
Ο τόπος στον οποίο φύεται θυμάρι έχει ευλογηθεί από τις νεράιδες!
Και οι αρχαίοι Έλληνες το είχαν αφιερώσει στην Αφροδίτη και στον Άρη!
Το είχαν αφιερώσει τους θεούς της δύναμης,
του θάρρους,
της ομορφιάς και
του έρωτα.
Κανείς δεν αμφισβητούσε πως προκαλούσε και ενίσχυε τον ερωτικό πόθο,
την δύναμη,
το θάρρος!
Ήταν το σύμβολο της γενναιότητας για αυτούς!
Υποστήριζαν πως έφτανε να σκορπίσουν στις αίθουσες φρεσκοκομμένο θυμάρι για να κυριευτούν οι καλεσμένοι από εφορία και ερωτική διάθεση!
Ούτε και αυτός ο μεγάλος τύραννος, ο Διονύσιος ο Πρεσβύτερος των Συρακουσών, δεν υποτιμούσε αυτή την τακτική στα περίφημα συμπόσια που διοργάνωνε!
Η σύνδεση του θυμαριού με το θάρρος και την δύναμη είχε φωλιάσει στις παραδόσεις των αρχαίων λαών!
Οι Ρωμαίοι στρατιώτες έριχναν στο μπάνιο τους θυμάρι για να αποχτήσουν θάρρος και δύναμη και
έκαιγαν θυμάρι στις εξοχικές τους κατοικίες (είχαν και τότε) για να απομακρύνουν τα δηλητηριώδη ερπετά όπως τους σκορπιούς!
Ο Μέγας Αλέξανδρος -λένε- έκανε μπάνιο και πλενόταν με έγχυμα θυμαριού για να απομακρύνει τις ψείρες!
Και στον Μεσαίωνα οι Δέσποινες των λογισμών των Ιπποτών, τους χάριζαν ματσάκια θυμαριού και τους τάιζαν σούπες από θυμάρι για να μην τους εγκαταλείπουν στη μάχη η δύναμη,
το θάρρος και η γενναιότητα!
Και ας έρθουμε πάλι στους Αρχαίους Έλληνες, που το έκαιγαν στους ναούς για καθαρμό αλλά και ως προσφορά στους Θεούς!
Πίστευαν ότι οι θεοί του Ολύμπου προτιμούσαν ιδιαίτερα το άρωμα το!
Εκείνα τα μακρινά λοιπόν χρόνια, όλοι και εδικά οι ηλικιωμένοι έπιναν τακτικά έγχυμα από θυμάρι για να διατηρούν τις πνευματικές και σωματικές τους δυνάμεις και για να προστατεύονται από τις αρρώστιες.
Αρωμάτιζαν με θυμάρι το τυρί και το κρασί τους και λάτρευαν το περίφημο θυμαρίσιο μέλι τους.
Παρασκεύαζαν δε και ένα δυναμωτικό ποτό σιγοβράζοντας σε κρασί ή σε νερό σύκα και θυμάρι.
Δεν θα έλειπε βέβαια το θυμάρι από τα γραπτά του μεγάλου γιατρού, του Ιπποκράτη.
Στο σύγγραμμά του «Περί Διαίτης» μας αναφέρει πως το θυμάρι αποβάλλει το φλέγμα,
είναι θερμαντικό,
διουρητικό και υπακτικό,
ενώ στο «Περί Νούσων» το προτείνει ενάντια στη φθίση του λάρυγγα.
Ο δε Διοσκουρίδης, ο σπουδαίος αυτός ιατροφιλόσοφος της αρχαιότητας και σπουδαίος φαρμακολόγος, στο τρίτο βιβλίο του συγγράμματος του «Περί Ύλης Ιατρικής» -όπου πραγματεύεται
“περί ριζών και χυλισμάτων και βοτάνων και σπερμάτων συμφύλων τε και φαρμακωδών επελευσόμεθα” -αναφερόμενος στο θυμάρι λέει:
#. Θυμάρι : Το ξέρουν όλοι.
Είναι μικρός θάμνος με την μορφή φρύγανου, καλυμμένος από στενά και πολλά φύλλα, ο οποίος έχει στην άκρη κεφάλια γεμάτα με άνθη πορφυρόχρωμα και φυτρώνει κυρίως σε πετρώδεις και άγονες περιοχές.
Όταν πίνεται με αλάτι και ξύδι έχει την ιδιότητα να αποβάλλει το φλέγμα από την κοιλιά.
Το αφέψημά του μαζί με μέλι:
– βοηθά όσους έχουν ορθόπνοια* και γενικά άσμα,
– αποβάλλει τις έλμινθες**
– βοηθά την έμμηνο ρύση,
– βοηθά το ύστερο*** και
– τα έμβρυα.
Και είναι ακόμα το θυμάρι διουρητικό, ενώ αν προστεθεί σε μέλι και γίνει μαντζούνι βοηθάει στην απόχρεμψη (“μιγέν δε μέλιτι και εκλειχθέν ευανάγωγα τα εκ θώρακος ποιεί”) και συνεχίζει ο μεγάλος αυτός βοτανολόγος:
Διαλύει και τα πρόσφατα πρηξίματα και τις θρομβώσεις του αίματος αν γίνει κατάπλασμα μαζί με ξύδι και εξαφανίζει τους μικρούς όγκους του δέρματος και τις κρεατοελιές, ενώ αν τεθεί ως κατάπλασμα μαζί με κρασί και κριθάλευρο, ενδείκνυται σε όσους πάσχουν από ισχιαλγίες.
Όταν τρώγεται ως τροφή ωφελεί όσους έχουν αμβλυωπία****
*ορθόπνοια είναι βαριάς μορφή δύσπνοια
**ελμινθίαση είναι ασθένεια που παρουσιάζεται στο έντερο και οφείλεται σε ειδικά παράσιτα που λέγονται έλμινθες ή λεβίθες
***-ο πλακούντας-
****αμβλυωπία είναι μία αναπτυξιακή διαταραχή της οπτικής αντίληψης του χώρου
Το θυμάρι είναι χρήσιμο για ιατρική χρήση και ως άρτυμα.