Φράουλα: σπορά φύτεμα καλλιέργεια

Η φράουλα που καλλιεργείται πολύ σε άλλες χώρες από παλιά, έγινε πια και στην Ελλάδα πολύ γνωστό φρούτο εδώ και καιρό. Γιατί ο εξαιρετικός αυτός καρπός ξέχωρα, που είναι υγιεινός και δροσιστικός και χρησιμεύει ακόμη και σαν φάρμακο, παρουσιάζει και μεγάλο οικονομικό ενδιαφέρον.
Η καλλιέργεια της φράουλας είναι συγκριτικά από τις πιο προσοδοφόρες γιατί και οι απαιτήσεις της και τα έξοδά της είναι σχετικά περιορισμένα.Η φραουλιά είναι ένα χαμηλό φυτό συγγενικό της τριανταφυλλιάς, που πολλαπλασιάζεται εύκολα με καταβολάδες κυρίως, αλλά και με βλαστάρια (μοσχεύματα) και ακόμη με σπόρο.Ο τρόπος πολλαπλασιασμού της φράουλας με σπόρο, χρησιμοποιείται μόνο όταν πρόκειται να δημιουργηθούν καινούργιες ποικιλίες.Είναι πάρα πολλές οι ποικιλίες της φράουλας που έχουν δημιουργηθεί από πολλά χρόνια πριν και έχουν διάφορα ξενικά ονόματα και διαφέρουν:

Στο μέγεθος του καρπού τους. Ορισμένες ποικιλίες δίνουν καρπό σε μέγεθος χοντρού κερασιού ή κάτι μεγαλύτερο και άλλες φτάνουν το μέγεθος αχλαδιού με βάρος 50 γραμμαρίων και ακόμη περισσότερο.

Στο σχήμα του καρπού τους. Αυτό είναι, στρογγυλό, κωνικό, μακρουλό ή μοιάζει με καρδιά.

Στην ποιότητα του καρπού τους που αφορά το άρωμα και τη γεύση του καρπού.

στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσετε το φυτό. Σε ορισμένες ποικιλίες το φυτό της φραουλιάς δεν ξαπλώνει πολύ, ενώ σε άλλες ξαπλώνει σε μάκρος πάνω στο χώμα.

Στη διάρκεια της καρποφορίας του φυτού. Άλλες φράουλες καρποφορούν την άνοιξη προς το καλοκαίρι και άλλες καρποφορούν από την άνοιξη ως το φθινόπωρο.

Στο χρώμα του καρπού τους, που αυτό είναι : κόκκινο κιτρινοκόκκινο, κιτρινωπό, άσπρο. Γενικά τις φραουλιές τις ξεχωρίζουμε σε εκείνες που δίνουν μικρό καρπό —που αυτός είναι και πιο αρωματικός— και είναι πιο κατάλληλες για καλλιέργεια σε έκταση και σε κείνες που κάνουν χοντρό καρπό και είναι πιο κατάλληλες για κήπους.

Τι χρειάζεται η φραουλιά – που καλλιεργείτεΗ φραουλιά δεν φοβάται από το κρύο, δεν αντέχει όμως στις παγωνιές της άνοιξης, για αυτό και σε μέρη με ανοιξιάτικες παγωνιές σκεπάζουν τα φυτά με ψάθες.
Η φράουλα θέλει λιαζόμενο τόπο ή που σκιάζεται λίγο στη διάρκεια της ημέρας. Γίνεται σε πολλών ειδών χώματα. Φτάνει το χώμα να μην είναι πολύ σφιχτό ούτε πολύ αραιό (ελαφρύ). Τα καλύτερα χώματα για τη φραουλιά είναι τα αργιλλοαμμώδη, (αυτά που έχουν γλίνα και άμμο ανακατεμένα) που είναι όμως αρκετά αφράτα και όχι σφιχτά και έχουν και αρκετό ασβέστη.
Τα φυτά της φράουλας θέλουν αρκετό νερό για την ανάπτυξή τους δεν θέλουν όμως, η υγρασία του χώματος να είναι πολύ μεγάλη και στάσιμη. Θέλουν δηλαδή χώμα νοτερό μα όχι υγρό.Πως φυτεύουμε φραουλιέςΟ πιο συνηθισμένος καλός και γρήγορος τρόπος για να φυτέψουμε φραουλιές, είναι να προμηθευτούμε μικρά ριζωμένα φυτά μαζί με το δικό τους χώμα στις ρίζες τους. Τα φυτά αυτά θα προέρχονται από κομμάτια καταβολάδας ριζωμένα. Οι φραουλιές δίνουν καταβολάδες που μακραίνουν ξαπλώνοντας, στο χώμα. Οι καταβολάδες αυτές κάθε τόσο παρουσιάζουν ένα κόμπο (γόνατο) που αυτός πάνω στο χώμα σχηματίζει ρίζες. Έτσι κάθε ριζωμένος κόμπος είναι ένα φυτό.Το φύτεμα γίνεται είτε το φθινόπωρο είτε την άνοιξη. Ετοιμάζουμε τον τόπο σκάβοντας ή οργώνοντας βαθιά, καθαρίζοντας, στρώνοντας την επιφάνεια και λιπαίνοντας.
Αυτή την ετοιμασία την κάνουμε από το Φθινόπωρο, αν πρόκειται να φυτέψουμε, ή χωρίζουμε βραγιές μέσα στις όποιες φυτεύουμε σε γραμμές, (αυτός ο τρόπος είναι ο πιο συνηθισμένος) ή σχηματίζουμε με το χώμα χονδρά σαμάρια σε μάκρος, που τα πλαταίνουμε στην κορυφή τους και φυτεύουμε εκεί τα φυτά.Ο δεύτερος αυτός τρόπος είναι κατάλληλος για χώματα που ρουφούν σχετικά εύκολα το νερό. Έτσι το πότισμα, που εδώ γίνεται και πιο συχνά, γίνεται στο βάθος που παρουσιάζεται ανάμεσα σε δυο σαμάρια και κατά μήκος τους.
Φυτεύουμε σε γραμμές που απέχουν 30 ως 45 πόντους (τη μεγαλύτερη απόσταση τη δίνουμε στην υπαίθρια καλλιέργεια) και τα φυτά πάνω στις γραμμές σε απόσταση γύρω στους 40 πόντους. Σε κάθε φύτεμα βάζουμε ένα ή και δυο φυτά μαζί. Το καλύτερο όμως είναι να έχουμε διαλεγμένα γερά φυτά που θα τα φυτέψουμε ένα-ένα.Η λίπανση της φραουλιάςΗ φραουλιά προκόβει πολύ με λίπανση. Κατάλληλα λιπάσματα είναι οι κοπριές, αλλά κατάλληλα είναι και τα χημικά λιπάσματα. Τις κοπριές τις συμπληρώνουμε με υπερφωσφορικό λίπασμα (50 κιλά στο στρέμμα 0-16-0) και με καλιούχο (θειικό κάλιο, 3-4 κιλά το στρέμμα).
Με κοπριά και φωσφοροκαλιούχα λιπάσματα λιπαίνουμε κατά το φθινόπωρο, που κάνουμε την ετοιμασία του τόπου για το φύτεμα. Την άνοιξη και σαν τα φυτά δεν έχουνε ικανοποιητική ανάπτυξη και ζωηράδα, συμπληρώνουμε ακόμη τη λίπανση με 5 κιλά νίτρο σκορπίζοντας το ανάμεσα στις γραμμές και σκεπάζοντάς το ελαφρά. Με νίτρο και στην ίδια ποσότητα, λιπαίνουμε και αργότερα με το νερό του ποτίσματος.Η φραουλιά πρέπει να ξέρουμε πως από όλα τα λιπάσματα έχει προτίμηση στο φώσφορο. Το πολύ άζωτο είναι εχθρός της φραουλιάς. Για αυτό δίνουμε μετρημένες ποσότητες αζωτούχων λιπασμάτων και κάνουμε άφθονη φωσφορική λίπανση. Κοπριά καλοχωνευμένη και συμπληρωμένη, δίνουμε και την άνοιξη, το δεύτερο χρόνο από το φύτεμα. Τότε σκορπίζουμε την κοπριά στην επιφάνεια και την παραχώνουμε ελαφρά.Περιποιήσεις που κάνουμε στις φραουλιές είναι:

να κόβουμε τα βλαστάρια που ξαπλώνουν σε μάκρος (καταβολάδες).

να σκαλίζουμε και να βοτανίζουμε σύμφωνα και με την ανάγκη.

να ποτίζουμε κάθε φορά, που υπάρχει ανάγκη.

να τοποθετούμε άχυρα κάτω από τα φυτά κατά την άνοιξη. Αυτά εμποδίζουν την εξάτμιση και προστατεύουν τους καρπούς από το λάσπωμα.

Αρρώστιες και εχθροί της φραουλιάς:

Ένα είδος Περονόσπορου, που φαίνεται με καστανωπές στρογγυλές βουλές με γκρίζο κέντρο, πάνω στα φύλλα. Ενάντια στην αρρώστια και για να την προλάβουμε, ψεκάζουμε τα φυτά με αραιό βορδιγάλειο πολτό) (ασβέστη και γαλαζόπετρα ½ – 1%). Πρέπει να αφαιρούμε τα προσβεβλημένα μέρη από την αρρώστια και να τα καίμε.

Ένα είδος άσπρης στάχτης, που σκεπάζει τα φύλλα και τα βλαστάρια και μπορεί να σαπίσει τους καρπούς. Ενάντια στην αρρώστια θειαφίζουμε.

Σάπισμα ρίζας. Στις ρίζες , παρουσιάζονται ασπριδερές κλωστές με αποτέλεσμα να καταστρέψουν το φυτό. Πρέπει να ξεριζώνουμε τα χαλασμένα φυτά και να απολυμαίνουμε τον τόπο, με απολυμαντικά φάρμακα για το χώμα.

Αρρώστια από μικρόβιά (βακτήρια). Φαίνεται με βουλές στο λαιμό του φυτού. Σαν φανεί η αρρώστια αυτή να ρίχνεται στον τόπο αρκετό φωσφορικό λίπασμα και να αλλάζεται η καλλιέργεια για 2 τουλάχιστο χρόνια.
Ανάμεσα στους εχθρούς της φραουλιάς είναι διάφορα σκαθάρια και άλλα έντομα όπως και η αραχνίτσα που αραχνιάζει και ξεραίνει τα φύλλα. Τους εχθρούς αυτούς τους καταπολεμούμε αποτελεσματικά με καλά φάρμακα όπως και για τις άλλες καλλιέργειες.

Μάζεμα καρπών-ΑπόδοσηΟι φράουλες πρέπει να μαζεύονται κατά τις πρωινές ώρες ή και κατά τις απογευματινές και με καιρό ξερό, κάθε τόσο που ωριμάζουν. Να κόβονται δε με πολλή προσοχή με τα νύχια των δύο δαχτύλων, και να τοποθετούνται σε μικρά καλαθάκια. Για να μαζευτούν οι φράουλες πρέπει να είναι καλά ώριμες. Ωστόσο, εκείνες που θα σταλούν μακριά δεν πρέπει να κόβονται υπερώριμες.
Οι φραουλιές τον ίδιο χρόνο που φυτεύτηκαν, δίνουν μικρή απόδοση, μα τον άλλο χρόνο μπορεί να δώσουν για κάθε στρέμμα ως 250 κιλά και πάνω. Δίνουν καρπό 3-4 χρόνια, για αυτό πρέπει να ανανεώνονται με καταβολάδες.