«Ανάλεκτα μικρών Αγίων της κοινωνίας της φθίσης» Αγίων χωρίς εορτολόγιο και συναξαριστή, κονιορτοποιημένων από τον ρου της ιστορικής καθημερινότητας, αφού αποφεύγουμε να μελετήσουμε συστηματικά τα τελευταία πενήντα – εξήντα χρόνια αυτής της περιόδου της Ιστορίας της Ιατρικής …Ωστόσο φτάσαμε μετά από μύριες αναβολές κι’ ανασυστάσεις να διατάσσουμε, να συστήνουμε δυνάμεις ψάλλοντας: Χαίρε το Σάμαλι και η Αχειροποίητος.Ταξίδι μαγευτικό στον χρόνο, που είναι γλυκό σαν Σάμαλι και η πορεία του σαν την Αχειροποίητο: κοινωνία εγκλεισμένων, κοινωνία μικρών Αγίων που δεν μπόρεσαν να πουν με ποιές και τίνος αμαρτίες μαρτυρικά «αγίασαν». Πρωταγωνιστές: οι ενδεδυμένοι στολή αγγέλου λευκή και οι «φθισιόντες τη φθίση» από τα πάθη τους, δύστροποι ή παρακλητικοί, μάρτυρες στο ίδιο φονικό μονοπάτι με άλλον σκοπό και φόβους ο καθένας……«Μελαγχολικά πάθη» λόγω της απόγνωσης του αποδιοπομπαίου θύματος της φυματίωσης, για τον «εγκλεισμό» του στον Ιατρικοποιημένο χώρο του Νοσοκομείου, που πρότεινε το βιο-ιατρικό μοντέλο ή του Φθισιατρείου, αν υπήρχαν χρήματα και θέση. Φθισιατρείου που άλλοτε λειτουργούσε ως άσυλο και άλλοτε «ανθρώπινα». Πάντοτε με αυστηρό πρόγραμμα και κανόνες αστυνόμευσης, με σκοπό την απόδοση του φυματικού θεραπευμένου, υγιούς στην κοινωνία, για στρατιώτη στους πολέμους του «Μεγαλοιδεατισμού», των Παγκοσμίων πολέμων, την αύξηση του πληθυσμού και την ανάπτυξη του εργατικού δυναμικού, που θα απέφερε κέρδος στην κοινωνική, οικονομική ελίτ και εν τέλει στην πολιτεία.Τώρα όλα εκείνα τα πρόσωπα παίρνουν μορφή στον χώρο, τα γεγονότα στον πραγματικό χρόνο και η χθεσινή κοινωνία της φθίσης έρχεται να μιλήσει στο σήμερα, δίχως περιστροφές, βερμπαλιστικές νεκρολογίες, επετειακού και μουσειακού τύπου αναφορές «αγιοποιήσεις» ιστορικές αμβλύνσεις και γλαφυρά φληναφήματα, έχοντας να πει πολλά πάθη, παράπονα, πόνους και παθήματα καθημερινά… …Τα δακτυλικά τους, αποτυπώματα, από την άθλια και στερημένη ζωής τους, τα μαρτύρια των πολέμων, των διώξεων και των φυλακών και ότι άλλο βίωσαν μέσα σε αυτόν τον επίγειο «παράδεισο» του εξωραϊσμένου, μέσω του Διαφωτισμού, Λουθηρανικού καπιταλισμού, σε όποιο μετερίζι κι’ αν ανήκαν, πέρασαν στα Σανατόρια και από εκεί οι ψυχές τους στην αιωνιότητα της Ιστορίας.Η φυματίωση είναι πάντα εδώ. Τριγυρίζει με τους ξεριζωμένους του καιρού μας, τους εξαθλιωμένους, τη φτωχολογιά, θεριεύει μέσα στα κορμιά των αδυνάτων, μας συντροφεύει πιστά. Τα Σανατόρια καταργήθηκαν, τα ερείπια αν και ανακατασκευασμένα σε μουσεία, μπορούμε να τα παραδώσουμε στη λήθη… τις ψυχές των φθισιόντων όμως θα τις μετράμε και θα τις μνημονεύουμε στον αιώνα… όπως και Εκείνων που τις έσωζαν, ώστε να μη μπορούμε να κρυφτούμε απ’ αυτόν που μέσα στη νύχτα πονεμένος, νηστικός, άρρωστος και κατατρεγμένος χτυπάει την πόρτα μας…Έγραψαν για το βιβλίο
Comment:*
Nickname*
E-mail*
Website
Αποθήκευσε το όνομά μου, email, και τον ιστότοπο μου σε αυτόν τον πλοηγό για την επόμενη φορά που θα σχολιάσω.
