Τα καρότα είναι φυτά διετή, αλλά καλλιεργούνται ως μονοετή. Υπάγονται στην οικογένεια των σκιαδοφόρων. Τα φύλλα τους είναι εξαιρετικώς πολυσχιδή και λεπτά, το στέλεχος παρουσιάζεται το δεύτερο χρόνο, τα δε άνθη είναι λευκά και σχηματίζουν μεγάλο σκιάδι με 30 – 40 ποδίσκους. Οι σπόροι, χρώματος σταχτί, είναι μικροί και πλακεροί, με πλευρές λίγο ακανθωτές. Η καλλιέργεια των καρότων γίνεται για τις σαρκώδεις ρίζες, οι οποίες χρησιμοποιούνται στη μαγειρική μόνες ή για αρωματισμό άλλων τροφών. Τα καρότα, για να πετύχουν στη παραγωγή και την ποιότητα, είναι πολύ απαιτητικά. Θέλουν χώματα δροσερά, μετρίως σφικτά, γόνιμα και προ πάντων βαθειά. Στα πτωχά εδάφη οι ρίζες τους σχίζονται ή γίνονται ξυλώδεις και δίχως άρωμα.Για το σκοπό αυτό έχουν ανάγκη πλούσιας λίπανσης με 3-4.000 οκ. κοπριάς, τουλάχιστο κατά στρέμμα. Η κοπριά όμως πρέπει να είναι εντελώς χωνεμένη και να χρησιμοποιείται πολύ νωρίς, προ της σποράς. Από τα χημικά λιπάσματα τα καλύτερα αποτελέσματα δίνει ο τύπος 6 – 8 – 8, σε ποσό 30 – 100 οκάδες στο στρέμμα. Τα λιπάσματα πρέπει επίσης να ρίχνονται αρκετά νωρίς. Η προετοιμασία του εδάφους πρέπει να είναι επιμελημένη με 2-3 σκαψίματα, ώστε το χώμα να τριφτή καλά. Εάν ακολουθεί σκαλιστική καλλιέργεια, ή γίνεται συγκαλλιέργεια με άλλα είδη λαχανικών, τότε η εργασία κανονίζεται αναλόγως.Η εποχή της σποράς είναι διάφορος. Για την καλοκαιρινή καλλιέργεια, μπορεί να γίνεται από τον Ιανουάριο μέχρι Απρίλιο, για την χειμωνιάτικη, από τον Αύγουστο μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου. Κατά την πρώτη περίοδο, πρέπει να διαλέγονται ποικιλίες πού έχουν ρίζες μακριές και αντέχουν στη ζέστη και την ξηρασία, για δε τη φθινοπωρινή να προτιμούνται οι κοντόριζες, οι οποίες έχουν ανάγκην από περισσότερο νερό, αλλά και αναπτύσσονται και πιο ταχύτερα. Οι σπορές του Αύγουστου – Σεπτεμβρίου δίνουν, πάντοτε, ικανοποιητικότερα αποτελέσματα. Η βλάστηση των καρότων, συνήθως, γίνεται πολύ αργά για αυτό η σπορά τους πρέπει να συνδυάζεται και με άλλα φυτά πρωϊμώτερα, π.χ. με ραπανάκια, μαρούλια κλπ. Πάντως, μετά την βλάστηση, εάν τα φυτά είναι πολύ πυκνά, πρέπει ν’ αραιώνονται και να μένουν σε αποστάσεις ανάλογες προς τις ποικιλίες. Επίσης να βοτανίζονται όταν είναι ανάγκη και να ποτίζονται συχνά, αλλά με λίγο νερό. Τα σκαλίσματα γίνονται 2-3, ιδίως στη αρχή, ώστε η γη να είναι πάντοτε καθαρή από τα άγρια χόρτα και να διατηρείται αφράτη.Ποικιλίες καρότωνΤα καρότα, γενικώς διακρίνονται σε τρεις ομάδες, τα κοντόριζα, τα μέτρια και τα μακρόριζα. Εκάστη από αυτές περιλαμβάνει πολλές ποικιλίες, εκ των οποίων σπουδαιότερες είναι:
Από τα κοντόριζα: Καρότα κόκκινα Ολλανδίας: Οι ρίζες αυτών έχουν μάκρος διπλάσιο από το πλάτος. Πρόκειται περί ποικιλίας εκλεκτής και παραγωγικής. Καρότα κόκκινα Γκεράντης: Οι ρίζες γίνονται κοντόχονδρες, σχεδόν στρογγυλές, με σάρκα εξαιρετικά τρυφερή και αρωματώδη.Από τα μέτρια: Καρότα κόκκινα Νανταίνης: Οι ρίζες αποκτούν σχήμα κυλινδρικό και σάρκα πολύ τρυφερή και γλυκεία. Γίνονται πρώιμα και διατηρούνται καλώς. Καρότα κόκκινα μυτερά: Οι ρίζες αυτών γίνονται χονδρές και μακρουλές με μυτερή άκρη. Είναι εκλεκτή ποικιλία.Από τα μακρόριζα: Καρότα μακριά. Οι ρίζες σ’ αυτά γίνονται υπερβολικά μακριές και τρυφερές. Καρότα κίτρινα: Οι ρίζες είναι μακριές κυλινδρικές, χαρακτηριστικές πολύ κίτρινες και αρκετά γλυκείες. Είναι ή συνήθως καλλιεργουμένη ποικιλία.Οι κυριότερες ασθένειες των καρότωνΒλαβερά έντομα
Comment:*
Nickname*
E-mail*
Website
Αποθήκευσε το όνομά μου, email, και τον ιστότοπο μου σε αυτόν τον πλοηγό για την επόμενη φορά που θα σχολιάσω.
