15 φυτά που θέλουν λίγο νερό

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε αναρωτηθεί για φυτά με μικρές ανάγκες σε νερό που χρειάζονται ελάχιστο πότισμα; Για παράδειγμα, αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν κήπο προσαρμοσμένο στις μεσογειακές συνθήκες, είναι πολύ σημαντικό να επιλέξουμε τα κατάλληλα ανθεκτικά φυτά που αντέχουν στην έλλειψη νερού. Επίσης, σχεδιάζοντας τον κήπο του εξοχικού μας, που μπορεί να μην υπάρχει πολύ διαθέσιμο νερό ή να μην το επισκεφτόμαστε συχνά, χρειάζεται να φυτευτούν φυτά που θέλουν λίγο νερό για να ευδοκιμήσουν. Ακόμα όμως και στο γραφείο ή τον επαγγελματικό χώρο μας, επιλέγουμε φυτά που θέλουν λίγο πότισμα καθώς δεν θέλουμε να έιμαστε συνεχώς απασχολημένοι με την φροντίδα τους. Σε κάθε περίπτωση, είτε πρόκειται για τα αρωματικά φυτά ενός βραχόκηπου είτε για τα καλλωπιστικά φυτά του κήπου μας, είτε για τα φυτά εσωτερικού χώρου, σας παραθέτουμε μία αναλυτική λίστα με τα φυτά που έχουν μικρές απαιτήσεις σε πότισμα. 

Φυτά που χρειάζονται λίγο νερό

 

Ζαμιοκούλκας

 Ας ξεκινήσουμε τη λίστα μας, με φυτά εσωτερικού χώρου, που θέλουν λίγο νερό. Και πρώτα-πρώτα ο ζαμιοκούλκας, το ανθεκτικό φυτό με τα βαθυπράσινα γυαλιστερά φύλλα που συναντάμε σε μοντέρνα σαλόνια σπιτιών, σε επαγγελματικούς χώρους και σε γραφεία. Ο ζαμιόκουλκας δεν είναι απαιτητικός ως προς το πότισμα και του αρκεί να τον ποτίζουμε μια φορά κάθε μήνα, ενώ το καλοκαίρι δυο φορές το μήνα. Προσέχουμε να μην ποτίζουμε συχνότερα τον ζαμιοκούλκα, γιατί τα ριζώματα του θα σαπίσουν. O ζαμιόκουλκας αρακτηρίζεται από βραδύ ρυθμό ανάπτυξης και το ύψος του μπορεί να υπερβεί και το ένα μέτρο. Προτιμά φωτεινό χώρο μέσα στο σπίτι που να μην τον χτυπά απευθείας ο ήλιος γιατί μπορεί να εμφανίσει εγκαύματα στο φύλλωμα του. Ο ζαμιόκουλκας αντέχει και σε πιο σκοτεινούς εσωτερικούς χώρους και αυτός είναι ένας από τους λόγους που τον κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλή. 

 

Σανσιβέρια

 Συνεχίζουμε με την σανσιβέρια, ένα από τα πιο εντυπωσιακά και ανθεκτικά φυτά εσωτερικού χώρου που μπορούμε να στολίσουμε στο σαλόνι και στο γραφείο μας. Οι ανάγκες της σανσιβέριας σε πότισμα είναι πολύ περιορισμένες καθώς έχει την ιδιότητα να συγκρατεί νερό στα φύλλα της ενώ παράλληλα διαθέτει δυνατό ριζικό σύστημα. Προσθέτουμε νερό στη γλάστρα της σανσιβέριας περίπου μία φορά τον μήνα και εφόσον το χώμα της έχει στεγνώσει. Άμα δούμε τα φύλλα της σανσιβέριας να λυγίζουν προς τα κάτω, μάλλον υπερβάλλαμε στο πότισμα και πρέπει να το μειώσουμε άμεσα. Αν δεν το κάνουμε έγκαιρα, η σανσιβέρια θα σαπίσει. Τοποθετούμε λοιπόν σε φωτεινό σημείο μέσα στο σπίτι για να αναπτύσσεται πιο γρήγορα αν και μπορεί να προσαρμοστεί και σε πιο σκοτεινές θέσεις, αλλά εκεί θα έχει πολύ πιο αργή ανάπτυξη. Πάντως, οι απευθείας όμως ακτίνες του ήλιου δεν της αρέσουν, καθώς δημιουργούν εγκαύματα στο φύλλωμα της. 

 

Δράκαινα

 Μην ξεχάσουμε και τη δράκαινα, ένα εντυπωσιακό δενδροειδές φυτό εσωτερικού χώοου με μικρές απαιτήσεις σε νερό. Η δράκαινα χρειάζεται πότισμα περίπου κάθε 10 μέρες, ενώ την ζεστή περίοδο του καλοκαιριού ποτίζουμε κάθε 5 μέρες. Πριν ποτίσουμε τη δράκαινα ελέγχουμε ότι το χώμα της έχει στεγνώσει καθώς αν τα φύλλα της δράκαινας κιτρινίζουν, αυτό σημαίνει ότι δέχεται υπερβολικό πότισμα. Ευδοκιμεί σε φωτεινά μέρη που δεν την χτυπά άμεσα το ηλιακό φως, ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο. Είναι ανθεκτική και μπορεί να επιβιώσει και σε χώρους που έχουν λιγότερο φως. Μπορούμε να την τοποθετήσουμε και στο μπαλκόνι μας, αρκεί την τοποθετήσουμε σε σκιερή θέση, φροντίζοντας να την προστατεύουμε από τις χαμηλές νυχτερινές θερμοκρασίες του χειμώνα μεταφέροντας την μέσα στο σπίτι. Κατάλληλες θερμοκρασίες για να αναπτυχθεί η δράκαινα είναι μεταξύ των 16-25°C. 

 

Χλωρόφυτο

  Μια ακόμη επιλογή φυτού εσωτερικού χώρου, είναι το χλωρόφυτο που έχει μέτριες ανάγκες σε νερό. Ποτίζουμε μία φορά τη βδομάδα, αν και την περίοδο του καλοκαιριού, χρειάζεται τακτικό πότισμα κάθε 4-5 μέρες. Σε περιόδους με υψηλές θερμοκρασίες και ξηρή ατμόσφαιρα, είναι καλό να ψεκαζουμε τα φύλλα του χλωροφυτου με νερό για ενυδάτωση και δημιουργία ενός υγρού περιβάλλοντος. Με καταγωγή από την Νότια Αφρική, το χλωρόφυτο έχει γρήγορη ανάπτυξη και εμφανίζει με μικρά άνθη μπροστά στο φύλλωμα του φυτού που περνούν σχεδόν απαρατήρητα. Έχει την δυνατότητα να «φιλτράρει» τον αέρα του δωματίου στο οποίο το τοποθετούμε, να καθαρίζει δηλαδή από ρύπους και επιβλαβείς ουσίες την ατμόσφαιρα του χώρου μας. Το χλωρόφυτο αγαπάει τα φωτεινά σημεία μέσα στο σπίτι όπου και ευδοκιμεί καλύτερα. Σε ήπια κλίματα μπορεί να τοποθετηθεί και σε εξωτερικούς σκιερούς χώρους. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση βέβαια, την περίοδο του χειμώνα, ίσως χρειαστεί να το μεταφέρουμε μέσα στο σπίτι. 

 

Γιούκα

 Και τώρα το γιούκα, ένα φυτό της λιστας τόσο εσωτερικού όσο και εξωτερικού χώρου. Ποτίζουμε το γιούκα μια φορά τη βδομάδα, με σχετικά μικρές ποσότητες νερού, και λιγότερο συχνά την περίοδο του χειμώνα. Το γιούκα είναι ένα αειθαλές τροπικό φυτό, με χαρακτηριστικά δερματώδη μυτερά φύλλα που καταλήγουν σε αγκάθι. Με καταγωγή από το Mεξικό, έχει γίνει δημοφιλές φυτό σε αυλές, σε μπαλκόνια και σε βραχόκηπους, καθώς έχει πολύ μικρές απαιτήσεις σε φροντίδα και δίνει μια εξωτική νότα. Το γιούκα ευδοκιμεί σε ηλιόλουστα μέρη, καθώς είναι ανθεκτικό στις δυνατές καλοκαιρινές ακτίνες του ήλιου, αλλά μπορεί να φυτευτεί και σε ημισκιερές θέσεις. Είναι ευαίσθητα στην πολύ παγωνιά του χειμώνα και ίσως εμφανιστούν καφετί κηλίδες πάνω στα φύλλα. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε χώμα αρκεί να έχει καλή αποστράγγιση. 

 

Λαντάνα

 Ας πάμε στην πολύ γνωστή μας λαντάνα, τον γνωστό καλλωπιστικό θάμνο με τα μικρά χρωματιστά άνθη σε κόκκινο, πορτοκαλί, λευκό, κίτρινο και ροζέ χρώμα. Η λαντάνα πολύ μικρές ανάγκες σε νερό και θέλει πότισμα μία φορά τη βδομάδα ενώ μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες θα χρειαστεί να την ποτίσουμε πιο συχνά για να μας δώσει πλουσιότερη και δροσερή βλάστηση. Η λαντάνα χαρακτηρίζεται από πυκνή βλάστηση, ακανόνιστο σχήμα και σχετικά γρήγορη ανάπτυξη που φτάνει σε ύψος 1-1,5 μέτρα. Η λαντάνα επιλέγεται για φύτευση σε παρτέρια, σε δρόμους, σε πλατείες και πάρκα για χαμηλούς φράχτες και μπορεί να επιβιώνει ακόμη και σε φτωχά άγονα εδάφη. Είναι κατάλληλη για φύτευση σε παραθαλάσσιες περιοχές, είναι ανθεκτική σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και ξηρασίας αλλά είναι ευαίσθητη σε χαμηλές θερμοκρασίες. 

 

Πορτουλάκα

 Εντυπωσιακό φυτό η πορτουλάκα με έρπουσα βλάστηση, σαρκώδη ωοειδή φύλλα και μεγάλη αντοχή στην έλλειψη νερού, καθώς τα παχιά φύλλα της έχουν την ικανότητα να αποθηκεύουν νερό. Ποτίζουμε μία φορά τη βδομάδα την πορτουλάκα αν και τους καλοκαιρινούς μήνες χρειάζεται τακτικότερο πότισμα αν θέλουμε να ενισχύσουμε την πλούσια ανθοφορία της. Η πορτουλάκα, γνωστή και ως μεταξάκι, είναι ετήσιο καλλωπιστικό φυτό ιδανικό για εδαφοκάλυψη σε βραχόκηπους, αλλά και για φύτευση σε κρεμαστές γλάστρες στο μπαλκόνι. Η εντυπωσιακή ανθοφορία της πορτουλάκας διαρκεί από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο, με λουλούδια σε αποχρώσεις του κίτρινου, ροζ, πορτοκαλί, κόκκινου αλλά και του λευκού. Ευδοκιμεί στον ήλιο και χρειάζεται άπλετο ηλιακό φως για να χαρίσει την πλούσια και μεγάλης διάρκειας ανθοφορία της. Η πορτουλάκα αντέχει και σε ημισκιερό περιβάλλον, όμως τα άνθη της δεν ανοίγουν το ίδιο καλά. 

 

Βουκαμβίλια

 Από τα πιο ανθεκτικά φυτά που θέλουν λίγο νερό, η βουκαμβίλια ένα από τα ομορφότερα αναρριχώμενα φυτά της άνοιξης και του καλοκαιριού με εντυπωσιακά λουλούδια σε κόκκινες, μωβ, ροζ, λευκές και πορτοκαλί αποχρώσεις. Αξίζει να σημειώσουμε πως οι μεγάλες βουκαμβίλιες που είναι φυτεμένες στο έδαφος και έχουν δημιουργήσει βαθύ δυνατό ριζικό σύστημα χρειάζονται ελάχιστο νερό. Κατά την περίοδο της άνθισης, το πότισμα της βουκαμβίλιας πρέπει να είναι σχετικά περιορισμένο, να γίνεται συχνότερο την περίοδο του καλοκαιριού, ενώ την περίοδο του χειμώνα το μειώνουμε σε μεγάλο βαθμό. Η βουκαμβίλια για να ανθίσει χρειάζεται πολλές ώρες έκθεση στον ήλιο, γι’ αυτό πρέπει να της εξασφαλίσουμε μια ηλιοφανή θέση με νότιο προσανατολισμό. Επίσης, είναι αρκετά ευαίσθητη στο κρύο και στον αέρα, γι’ αυτό θα πρέπει να επιλέξουμε μια προφυλαγμένη θέση από βοριάδες για να μπορέσει να ανθοφορήσει. 

 

Λεβάντα

 Κι ένα πολύ αγαπημένο αρωματικό φυτό με μικρές απαιτήσεις σε νερό, η λεβάντα με το υπέροχο άρωμα των λουλουδιών της. Η λεβάντα χρειάζεται πότισμα μια φορά τη βδομάδα, ενώ η υπερβολική υγρασία μπορεί να δημιουργήσει ξηράνσεις και σαπίσματα στα φύλλα. Η λεβάντα είναι ιδανικό φυτό για βραχόκηπους, για χαμηλές μπορντούρες, καθώς είναι από τα ψηλότερα αρωματικά φυτά που φθάνουν το ένα μέτρο. Πάντως, όπως τα περισσότερα αρωματικά φυτά, η λεβάντα μπορεί να φυτευτεί στον κήπο μας αλλά μπορεί να καλλιεργηθεί με επιτυχία σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας. Η λεβάντα στη φύση αυτοφύεται σε εδάφη φτωχά, βραχώδη και ξηρά, ενώ δεν αναπτύσσεται καλά σε υγρά και βαριά εδάφη καθώς παρουσιάζει σαπίσματα στις ρίζες. Αναζητεί ηλιόλουστες θέσεις, αν και μπορεί να αναπτυχθεί και σε ημισκιερά σημεία, είναι ανθεκτική στο ζεστό ξηροθερμικό περιβάλλον ενώ αντέχει και στην παγωνιά του χειμώνα. 

 

Φασκόμηλο

 Άλλο ένα δημοφιλές αρωματικό φυτό με μικρές ανάγκες σε νερό είναι και το φασκόμηλο. Το φασκόμηλο θα χρειαστεί αραιότερα ποτίσματα, άνοιξη και φθινόπωρο, αλλά συχνότερα την περίοδο του καλοκαιριού για να αντέξει στην υψηλή ζέστη. Το φασκόμηλο είναι πολυετής, αρωματικός, ημιξυλώδης θάµνος της Μεσογείου, μέτριου ρυθμού ανάπτυξης που φθάνει σε ύψος τα 30-60 εκατοστά. Τα φύλλα του φασκόμηλου είναι επιμήκη και παχιά, λευκοπράσινα, αν και υπάρχουν και ποικιλίες με πράσινα ή μπλε φύλλα. Το φασκόμηλο ανθίζει από το Μάιο ως τον Ιούνιο και φέρει πολύ αρωματικά μωβ άνθη. Αν και θα το συναντήσουμε αυτοφυές σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, μπορούμε να το φυτέψουμε στον κήπο ή σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας για να απολαμβάνουμε τα φύλλα και το άρωμα του.Το φασκόμηλο αναπτύσσεται σε ποικιλία εδαφών, ακόμη και σε ξερά και άγονα, αν και προτιµά τα αμμώδη, ασβεστούχα µε πολύ καλή αποστράγγιση που ζεσταίνονται νωρίς την άνοιξη. Το φασκόμηλο ευδοκιμεί τόσο σε θερµές, όσο και σε ψυχρές περιοχές και προτιμά ηλιαζόμενες θέσεις. 

 

Ευφόρμπια

 Από τη λίστα μας δεν θα μπορούσε να λείψει και η ευφόρμπια, το γνωστό αγκάθι του Χριστού, που θέλει λίγο πότισμα για να έχει καλή ανάπτυξη και ανθοφορία. Την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού, ποτίζουμε περίπου μια φορά τη βδομάδα, ενώ το χειμώνα, το πότισμα της ευφόρμπιας γίνεται ακόμη αραιότερο. Πανέμορφο κακτοειδές παχύφυτο, με καταγωγή από τη Μαδαγασκάρη, η ευφόρμπια φέρει πολλά αγκάθια και χαρακτηριστικά μικρά λουλούδια συνήθως σε κόκκινο χρώμα αν και υπάρχουν ακόμα ποικιλίες ευφόρμπιας με κίτρινα, λευκά, πράσινα, ροζ, πορτοκαλί αλλά και δίχρωμα άνθη. Επιλέγουμε θέση ηλιόλουστη, φωτεινή και ζεστή για την ευφόρμπια, είτε τη μεταφυτέψουμε σε γλάστρα, είτε σε ένα βραχόκηπο. Η ευφόρμπια ευδοκιμεί και σε εσωτερικούς χώρους με καλό αερισμό, καθώς δεν αντιμετωπίζει πρόβλημα με την ξηρή ατμόσφαιρα. Αντίθετα, είναι αρκετά ευαίσθητη σε χαμηλές θερμοκρασίες και στους δυνατούς βοριάδες. 

 

Κάκτοι

 Η λίστα μας θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει συνολικά και τους κάκτους, την αγαπημένη ομάδα φυτών που εμφανίζουν μεγάλη αντοχή στην έλλειψη νερού. Οι κάκτοι χρειάζονται πότισμα οπωσδήποτε μια φορά τη βδομάδα τους ανοιξιάτικους μήνες και συχνότερα τους θερινούς μήνες. Αντίθετα, οι κάκτοι θέλουν περιορισμένο πότισμα το φθινόπωρο, ενώ το χειμώνα καλό θα ήταν να μην βρέχονται και να μην ποτίζονται, ειδικά σε συνθήκες κρύου και παγωνιάς. Oι κάκτοι έχουν παχιά δερματώδη μέρη για να κρατάνε νερό, ακόμα και στις αντίξοες συνθήκες μίας ερήμου. Οι κάκτοι χρειάζονται πλήρη έκθεση στον ήλιο, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και μια μακριά ζεστή περίοδο που υπερβαίνει τους 6 μήνες για να αναπτυχθούν. Η έντονη δραστηριότητα των κάκτων πραγματοποιείται την περίοδο της άνοιξης και του καλοκαιριού, διάστημα στο οποίο πέραν της ανάπτυξης δίνουν και την μοναδική ανθοφορία τους. 

 

 

Παχύφυτα

 Μετά τους κάκτους, δεν ξεχνάμε και τα παχύφυτα, τη δημοφιλή κατηγορία φυτών με τα παχιά σαρκώδη φύλλα που λειτουργούν ως αποθήκες νερού και χρησιμεύουν για την επιβίωση τους σε συνθήκες ξηρασίας και έλλειψης νερού.Τα παχύφυτα δεν χρειάζονται συχνό πότισμα, καθώς απορροφούν νερό περισσότερο από τους υδρατμούς του περιβάλλοντος παρά από το ριζικό σύστημα και υπάρχει κίνδυνος να σαπίσουν. Ποτίζουμε μια φορά τη βδομάδα και μόνο κατά την ζεστή περίοδο του καλοκαιριού λίγο συχνότερα, ειδικά αν τα παχύφυτα είναι φυτεμένα σε γλάστρες και βρίσκονται σε ηλιόλουστη θέση. Τα παχύφυτα χρειάζονται καλό φωτισμό για να ευδοκιμήσουν, αν και υπάρχουν διαφορετικές ανάγκες ανάλογα το κάθε είδος. Σε κάθε περίπτωση, καλό είναι να αποφεύγονται οι έντονες απευθείας ακτίνες του ήλιου, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς μπορεί να συναντήσουμε μεταχρωματισμούς ή διάφορα σημάδια στα φύλλα τους. 

 

Φραγκοσυκιά

 Και τώρα κάτι διαφορετικό, η φραγκοσυκιά, ο καρποφόρος θάμνος ή μικρό δέντρο, που χαρακτηρίζεται από τους νόστιμους και γλυκούς καρπούς του έχει ελάχιστες ανάγκες σε νερό. Η φραγκοσυκιά είναι πολύ ανθεκτική σε συνθήκες ξηρασίας για μεγάλο χρονικό διάστημα, καθώς μπορεί να αποθηκεύει μεγάλες ποσότητες νερού και θρεπτικών στοιχείων λόγω μειωμένης διαπνοής. Άλλωστε, είναι χαρακτηριστικό ότι οι βλαστοί της φραγκοσυκιάς είναι τα φυλλοκλάδια, μοιάζουν με φύλλα ενώ τα πραγματικά της φύλλα, είναι τα αγκάθια. Η φύτευση και καλλιέργεια της φραγκοσυκιάς, απαιτεί αμμώδη, φτωχά, ξηρά και άνυδρα εδάφη, καθώς μπορεί να επιβιώσει στην έλλειψη νερού και να ευδοκιμήσει σε ξηρόθερμικά κλίματα. Η φραγκοσυκιά θα χρειαστεί μόνο λίγο πότισμα κατά την περίοδο καρποφορίας, τους καλοκαιρινούς μήνες, ώστε να αυξήσουμε το μέγεθος των καρπών και την ποσότητα της παραγωγής. 

 

Χαρουπιά

 Και για το τέλος της λίστας μας, θα αναφερθούμε στην χαρουπιά, το εντυπωσιακό δέντρο με το πυκνό γυαλιστερό φύλλωμα που έχει πολύ μικρές απαιτήσεις σε νερό και πότισμα. Μόνο τη ζεστή περίοδο του καλοκαιριού, συνιστούμε να γίνονται 2-3 ποτίσματα στη χαρουπιά για να έχει καλύτερη ανάπτυξη και καρποφορία. Η χαρουπιά είναι καρποφόρο δέντρο των ξηρών και θερμών κλιμάτων, ευδοκιμεί σε παραθαλάσσιες περιοχές και θεωρείται σχετικά ανθεκτικό φυτό ως προς τον παγετό. Θα την συναντήσουμε σε όλους τους τύπους εδαφών ακόμα και σε ξηρά άγονα πετρώδη ασβεστολιθικά εδάφη. Η χαρουπιά διαθέτει μεγάλη καλλωπιστική αξία που φυτεύεται σε δρόμους, κήπους και πάρκα. Καλλιεργείται κυρίως για τα χαρούπια, τους καρπούς με την ευχάριστη, γλυκιά γεύση που περιέχουν σάκχαρα και πλήθος θρεπτικών ουσιών, από τα οποία παρασκευάζουμε το χαρουπόμελο, το χαρουπάλευρο και το παστέλι.