Ψαρεύοντας με πολυάγκιστρο.

Στις αρχάριες αναζητήσεις ενός νέου επίδοξου ψαρά, που θέλει να ασχοληθεί με αυτό το χόμπυ, σχετικά με τις μεθόδους, τις τεχνικές και τα πρώτα βήματα, μια καλή και απλή πρόταση είναι το ψάρεμα με πολυάγκιστρο.

Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις και βεβαίως το πιο σημαντικό δεν μας κοστίζει σχεδόν τίποτα η απόκτηση του απαραίτητου αλλά πολύ απλού εξοπλισμού, χωρίς να απαιτούνται τα εξεζητημένα τυχόν δολώματα. Δεδομένα που δεν υποτιμούν ή αποκλείουν την ποιότητα και το μέγεθος της επιτυχίας μιας ψαριάς με πολυάγκιστρο. Αντιθέτως το πολυάγκιστρο είναι από τους πιο διαδεδομένους τρόπους ψαρέματος που σχεδόν εγγυάται πάντα μια καλή ψαριά.

Μπορούμε να ψαρέψουμε με πολυάγκιστρο από την ακτή αλλά και από μία βάρκα, όπως επίσης να ψαρέψουμε αφρό ή και βυθό ανάλογα με τις προτιμήσεις μας. Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε καλάμι και μηχανάκι αλλά μπορούμε να ψαρέψουμε και με ένα απλό πεταχτάρι. Βέβαι ένα απλό καλάμι casting με έναν απλό και οικονομικό μηχανισμό μας δίνει την δυνατότητα περισσότερων πιθανοτήτων επιτυχίας στην ψαριά μας. Το ψάρεμα με πολυάγκιστρο έχει χαρακτηρισθεί και ως “τεμπέλικο ψάρεμα” επειδή μόλις ρίξουμε την αρματωσιά μας, περιμένουμε υπομονετικά τα πρώτα τσιμπήματα. Για παράδειγμα όταν στο πολυάγκιστρο έχουμε βάλει ψωμί για δόλωμα περιμένουμε να το διαλύσουν τα κεφαλόπουλα ή τα λαβράκια που το γυροφέρνουν και τότε μαζεύουμε την πετονιά μας.

Η ακτή που θα διαλέξουμε για να ρίξουμε το πολυάγκιστρο μας μπορεί να έχει τα χαρακτηριστικά μιας παραλίας, της προβλήτας ενός λιμανιού ή ακόμη και μιας βραχώδους περιοχής με απότομα και βαθιά νερά. Με την βάρκα ααντίστοιχα επιλέγουμε οποιοδήποτε σημείο καθώς έχουμε ευκολότερη προσβασιμότητα. Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι το ψάρεμα από την ακτή, ιδιαίτερα όταν ξέρουμε ότι το μέρος έχει ψάρια και είναι γενικά μαλαγρωμένο από τους επίδοξους θαμώνες ψαράδες, μπορεί να μας δώσει αποτελέσματα που ίσως με την βάρκα να μην καταφέρουμε να έχουμε.

Όταν επιλέγουμε να ψαρέψουμε στον αφρό, το δόλωμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι το άσπρο ψωμί (αυτό που λέγαμε παλιά πολυτελείας), και από προσωπική εμπειρία η “μαργαρίτα” είναι η καλύτερη επιλογή γιατί τα κομμάτια που θα χρησιμοποίησουμε είναι σχεδόν έτοιμα και διαμορφωμένα. Αν το ψωμί είναι και λίγο μπαγιάτικο ακόμα καλύτερα γιατί θα είναι πιο σκληρό οπότε δεν θα διαλύεται εύκολα στο νερό.

Καταρχάς για μάνα πετονιά επιλέγουμε μία μέτριου κόστους επώνυμη πετονιά, όπως για παράδειγμα είναι η Sufix, μεγέθους 0,40mm. Στην συνέχεια περνάμε στην μάνα ένα βαρίδι συρόμενο, με μορφή ελιάς και βάρους από 30 έως και 80 γραμμάρια, ανάλογα πόσο μακριά μπορούμε να ρίξουμε την πετονιά μας. Κατόπιν και αφού περάσουμε το βαρίδι, δένουμε ένα στριφτάρι ή μία στριφταροπαραμάνα μεγέθους από το Νο3 μέχρι και το Νο6, κατά προτίμηση της Fish-Bite, καθώς είναι μια οικονομική μάρκα με ποιοτικά αξεσουάρ. Στην άλλη θηλιά του στριφταριού δένουμε το πολυάγκιστρο. Συνήθως όταν ψαρεύουμε στον αφρό με ψωμί καλύτερο είναι να χρησιμοποιήσουμε πολυάγκιστρα με παράμαλο και αγκίστρια νίκελ παπαγαλέ μεγέθους από το Νο 3 έως και το Νο7. Σε αυτό το σημείο καλό είναι να αναφέρουμε ότι όσο μεγαλώνει το νούμερο του αγκιστριού τόσο μικρότερο είναι το μέγεθος του.

Στην συνέχεια κόβουμε ένα κομμάτι ψωμί μήκους 10-15 εκατοστά σε μέγεθος περίπου κύβου και καθαρίζουμε όλες τις πλευρές του από την κόρα αφήνοντας μόνο μια πλευρά με κόρα. Έπειτα τυλίγουμε το πολυάγκιστρο αγκιστρώνοντας το πρώτο αγκίστρι και το τελευταίο πάνω στην πλευρά με την κόρα. Ακόμη καλύτερο τύλιγμα του ψωμιού είναι το σταυρωτό, μόνο που το κομμάτι που θα κόψουμε θα πρέπει να είναι μικρότερο για να φτάσουν τα αγκίστρια. Ρίχνουμε το πολυάγκιστρο με το ψωμί στην θάλασσα, το βαρίδι κάθεται στον βυθό και λειτουργεί σαν άγκυρα για να μην παρασυρθεί το ψωμί από το ρεύμα της θάλασσας, ενώ αυτό επιπλέει στον αφρό. Είναι πραγματικά απίστευτο το θέαμα του ψωμιού στον αφρό καθώς το περιτριγυρίζουν και του επιτίθενται οι κέφαλοι. Όταν το ψωμί διαλυθεί είναι σημάδι ότι έχει πιαστεί κέφαλος.

Όταν επιλέγουμε να ψαρέψουμε στο βυθό ακολουθούμε την ίδια τεχνική για το παράμαλο και για δόλωμα χρησιμοποιούμε συνήθως νωπό δόλωμα όπως σαρδέλα ή φρύσα. Σε αυτήν την περίπτωση επιλέγουμε πολυάγκιστρο χωρίς παράμαλο με καφέ παπαγαλέ αγκίστρια. Ο τρόπος που δολώνουμε την σαρδέλα έχει διάφορες παραλλαγές. Μπορούμε απλώς να τυλίξουμε το δόλωμα με το πολυάγκιστρο ή να ανοίξουμε την σαρδέλα με προσοχή στη μέση, να περάσουμε το πολυάγκιστρο ανάμεσα στα δύο κομμάτια της και μετά να τα δέσουμε με ελαστικό νήμα. Εδώ πάμε για πιο σοβαρά ψάρια όπως τσιπούρες και μεγάλα λαβράκια.

Το ψάρεμα του βυθού έχει και έναν άλλο τρόπο, κατά τον οποίο χρησιμοποιούμε μαλάγρα ψαροτροφή. Φτιάχνουμε ζύμη από ιχθυάλευρα και αφού έχει σφίξει την περνάμε σε ελατήριο με μολύβι ή χωρίς και τυλίγουμε το πολυάγκιστρο γύρω της. Σε αυτή την περίπτωση δεν βάζουμε πριν το στριφτάρι την περαστή ελιά-βαρίδι, αλλά μετά το στριφτάρι περνάμε το ελατήριο.

Θα ακούσετε από πολλούς που αντί για μολύβι χρησιμοποιούν buldo. Είναι και αυτός ένας τρόπος αν και κατά την γνώμη μας περιττός.

Τα πολυάγκιστρα μπορούμε να τα βρούμε έτοιμα στην αγορά με 10 ή και 12 αγκίστρια χειροποίητα ή απλά οικονομικά εισαγωγής κινέζικης προελεύσεως. Επίσης μπορούμε να αγοράσουμε μόνοι μας την πετονιά και τα αγκίστρια και να τα δέσουμε. Για την κατασκευή του χρειαζόμαστε ένα κομμάτι πετονιάς κατά προτίμηση αόρατης fluorocarbon γύρω στο ένα μέτρο με πάχος 0,30-0,35 χιλιοστά. Δένουμε τα αγκίστρια στην σειρά με απόσταση 2,5 εκατοστά το ένα από το άλλο. Πολύ μπελαλίδικο αν σκεφτεί κανείς ότι κυκλοφορούν έτοιμα αξιόλογα πολυάγκιστρα στην αγορά.

Με πολυάγκιστρο μπορούμε να ψαρέψουμε όλες τις ώρες και ημέρες του χρόνου. Παρόλα αυτά καλύτερες ώρες είναι πολύ πρωινές και οι απογευματινές, ιδιαίτερα την περίοδο του φθινοπώρου, όπου πραγματικά γίνεται πάρτυ με τους κέφαλους και τα λαβράκια