Μαζεύουμε πολλή ήρα (από αυτή πού βρίσκεται στο σιτάρι) βγάζοντάς την από τη γη μαζί με τις ρίζες όταν αρχίσει να μεγαλώνει και την κάνουμε στεφάνι. Βάζουμε δε το στεφάνι αυτό γύρω στον κορμό του δέντρου και έτσι και πιάνει το δέντρο και δεν ρίχνει τον καρπό του.
Επίσης αν σφίξουμε τον κορμό του δέντρου με στεφάνι μολυβένιο, ούτε τον καρπό ρίχνει αλλά και θα κάνει πολύ καρπό.
Ο σφλόμος, αν τον βάλουμε για φυλαχτό στην καρυδιά δεν την αφήνει να ρίξει τον καρπό της. Προτιμότερο όμως είναι να της βάλουμε για φυλαχτό έναν κάβουρα (παγούρι).
Τα δέντρα δεν ρίχνουν τον καρπό τους αν κάνουμε λάκκο γύρω στις ρίζες και βάλουμε ανάμεσα ένα καρφί από κρανιά και κατόπιν τις χώσουμε πάλι.
Μερικοί ξεγυμνώνουν τις χοντρότερες και μεγαλύτερες ρίζες, τις σχίζουν και βάζουν στη σχισμή χαλίκια σκληρά. Κατόπιν τις δένουν και τίς καταχώνουν πάλι.
Επίσης το δέντρο κρατεί τον καρπό του αν βρούμε ένα λιθάρι που να είναι εκ φύσεως τρύπιο και το περάσουμε σ’ ένα κλαδί του δέντρου.
ΠαραδόσειςΕπίσης το δέντρο κρατεί τον καρπό του αν γράψουμε τα εξής και δένουμε (την πλάκα που τα γράψαμε) επάνω στο δέντρο.
«Καί έσται ώς το ξύλον το πεφυτευμένον παρά τάς διεξόδους των ύδάτων, ό τον καρπόν αυτού δώση έν καιρω αυτού και το φύλλον αυτού ούκ άπορρυήσεται». (Ψαλμός I)
«Και θα είναι καθώς το δέντρο το φυτεμένο εκεί πού περνούν τα νερά, που δίνει τον καρπό του στον καιρό που πρέπει και το φύλλο του δεν πέφτει».Επίσης το βοτάνι της αγάπης (ή βοτάνι της κυράς), αν το κρεμάσουμε στο δέντρο του κρατεί τον καρπό του.
Σχετικά