Λίπανση σε παραγωγικά δένδρα µηλιάς – αχλαδιάς

Κατά την εγκατάσταση του οπωρώνα.

Πριν από τη φύτευση των δενδρυλλίων είναι σκόπιµη η ενσωµάτωση µε όργωµα στο έδαφος οργανικής ουσίας (κοπριά), φωσφορικών και καλιούχων λιπασµάτων. Η ποσότητα φωσφόρου και καλίου θα εξαρτηθεί από τα αποτελέσµατα της ανάλυσης του εδάφους. Ενδεικτικά, η ενσωµάτωση στο έδαφος 25 – 40 κιλών Ρ₂O₅/στρέµµα και 10 – 28 κιλών Κ₂O/στρέµµα πριν από τη φύτευση των δενδρυλλίων τα εφοδιάζει τα πρώτα χρόνια. Αναφορικά µε την προσθήκη οργανικής ουσίας, συστήνεται η χορήγηση 2 – 3 τόνων ‘χωνεµένης’ κοπριάς ανά στρέµµα κάθε 2 – 3 έτη στα τέλη του φθινοπώρου µε αρχές του χειµώνα.

Εναλλακτικά, µπορεί να γίνει εγκατάσταση φυτών χλωρής λίπανσης το φθινόπωρο και ενσωµάτωσή τους στο έδαφος την άνοιξη.

Λίπανση για νεαρά δένδρα

Η ποσότητα της αζωτούχου λίπανσης µεταβάλλεται ανάλογα µε την ηλικία, καθώς και µε το µήκος της ετήσιας βλάστησης. Στα νεαρά δένδρα χορηγείται κυρίως η νιτρική µορφή του αζώτου. Προτιµάται η κατευθυνόµενη εφαρµογή µε το χέρι, σύµφωνα µε τα παρακάτω.

Eνδεικτική λίπανση νεαρών δενδρυλλίων µηλιάς
Ηλικία	Προσθήκη Ν (Kgr/στρ)	Προσθήκη P2O5	Προσθήκη K2O
1	2,4	1	–
2	2,4	1	3
3	4,8	1	6
4	7,2	2	6
5	9,8	2	12

Λίπανση Παραγωγικής καλλιέργειας για πλήρη επάρκεια στοιχείων

Ενδεικτική λίπανση σε παραγωγικά δένδρα µηλιάς – αχλαδιάς

Ανάγκες Θρεπτικών στοιχείων για τα μηλοειδή (κιλά/στρέμμα) για μεγάλα δένδρα
ΑΖΩΤΟ (Ν)	ΦΩΣΦΟΡΟΣ (Ρ2O5)	ΚΑΛΙΟ (Κ2O)
12 – 25	5 – 10	10 – 30

Προτεινόμενοι τύποι λιπασμάτων για βασική λίπανση και δόσεις/στρέμμα:
Τύπος Λιπάσματος	Δοσολογία (κιλά/στρέμμα)
20-10-10 (βραδείας Αποδεσμευσης)	60-100
15-15-15 (βραδείας Αποδεσμευσης)	60-100
11-15-15	70-110
18 18-9-6(11)+Zn	70-120
15-9-15+MgO+Ixv.	75-100
10-10-20(15)+MgO+Ixv.	90-140
12-8-16 + Mg +Iχν.	75-100
Τύπου Complesal 12 12-17(15)+MgO+Ixv	60-120
12-12-12(15)+Οργ. Ύλη	60-120
20-5-10(8)+MgO+B	60-120

Άζωτο

Το άζωτο είναι απαραίτητο στοιχείο και επηρεάζει τόσο την καρπόδεση όσο και την ανάπτυξη φυλλώματος. Η μηλιά απαιτεί άζωτο με ομαλό ρυθμό. Υπερβολές στην αζωτούχο θρέψη οδηγούν σε:

• Κακό χρωματισμό των καρπών.
• Μικρή συντηρισιμότητα των καρπών.
• Εμφάνιση του φαινομένου της πικρής κηλίδωσης.

Eφόσον υπάρχει ανάγκη συμπληρωματικής προσθήκης Αζώτου προτείνονται οι παρακάτω τύποι λιπασμάτων για Επιφανειακή Λίπανση στις αντίστοιχες δόσεις ανά στρέμμα.
Τύπος Λιπάσματος	Δοσολογία (κιλά/στρέμμα)
ΘΕΙΪΚΗ ΑΜΜΩΝΙΑ 21-0-0	30-50
27-0-0+5MgO+0,2B	25-50
ΑΣΒΕΣΤΟΥΧΟΣ ΝΙΤΡΙΚΗ ΑΜΜΩΝΙΑ 26-0-0 ή 27-0-0	25-50
ΝΙΤΡΙΚΗ ΑΜΜΩΝΙΑ 33,5-0-0 ή 34,5-0-0	25-40
ΟΥΡΙΑ 46-0-0	20-35
25-0-0(16)	20-45

Φωσφόρος

6 – 8 μονάδες φωσφόρου το χρόνο συνήθως είναι επαρκείς για την μηλιά.

Κάλιο

Η μηλιά είναι ιδιαίτερα καλιόφιλο φυτό γι’ αυτό και πρέπει να της το παρέχουμε πάντα σε επαρκείς ποσότητες.

• Αυξάνει την καρπόδεση.
• Επηρεάζει δραστικά το μέγεθος του καρπού.
• Βελτιώνει το χρώμα και την γεύση των καρπών.
• Βοηθά τα φυτά να αντέχουν σε συνθήκες στρες λόγω έλλειψης νερού.

Σε περιπτώσεις διαπιστωµένης έλλειψης µπορεί να πραγµατοποιηθεί και µετασυλλεκτική χορήγηση Κ. Η ουρία µπορεί να εφαρµοστεί και µε ψεκασµό το φθινόπωρο εφόσον τα φύλλα είναι µεταβολικά ενεργά και πριν αρχίσει η πτώση τους σε δόση 4 – 5%. Συµβάλλει στην καλή καρπόδεση (την επόµενη χρονιά) και στην αντιµετώπιση του µύκητα του ‘φουζικλαδίου’. Η σχέση Ν/Κ στα φύλλα πρέπει να είναι κοντά στο 1,25/1, ενώ η αντίστοιχη Κ+Mg/Ca στους καρπούς πρέπει να βρίσκεται γύρω στο 20 και πάντως όχι µεγαλύτερη από 25. Η τελευταία αυτή σχέση είναι καθοριστική για την εκδήλωση στα µήλα της ανωµαλίας της φυσιολογίας «πικρή κηλίδωση».

Άλλα στοιχεία

Το ασβέστιο έχει µεγάλη σηµασία στην ποιότητα και τη συντηρησιµότητα των µήλων. Αντιµετώπιση της έλλειψής του γίνεται µε ψεκασµούς των δένδρων µε σκευάσµατα ασβεστίου (χλωριούχο, νιτρικό, χηλικό κ.α). Οι ψεκασµοί ξεκινούν από το στάδιο του µικρού καρπιδίου και συνεχίζονται µέχρι και πριν από τη συγκοµιδή για 5 – 8 φορές συνολικά.

Αναφορικά µε το µαγνήσιο συνιστάται η χορήγηση 6 – 8 µονάδων µαγνησίου (κιλά MgO/στρέµµα) κυρίως σε όξινα εδάφη και εκεί όπου η σχέση ασβέστιο/µαγνήσιο στο έδαφος είναι πολύ υψηλή. Στο έδαφος εφαρµογή λιπασµάτων ψευδαργύρου, µπορεί να γίνει µόνο σε όξινα εδάφη. Πολύ συχνή είναι η εµφάνιση τροφοπενίας ψευδαργύρου η οποία διορθώνεται κυρίως µε διαφυλλικούς ψεκασµούς την άνοιξη µε χηλικές ή άλλες µορφές.

Ο θειϊκός ψευδάργυρος εφαρµόζεται τον χειµώνα πριν από τη διόγκωση των οφθαλµών σε συγκέντρωση 5 %. Για αποφυγή φυτοτοξικότητας ο ψεκασµός πρέπει να απέχει 15 ηµέρες τουλάχιστον µετά από κλάδευµα και 1 µήνα πριν ή µετά από ψεκασµό µε χειµερινούς πολτούς.

Το µαγγάνιο χορηγείται το χειµώνα µε ψεκασµό ως θειϊκό µαγγάνιο σε συγκέντρωση 2 – 3 % ή πραγµατοποιείται διαφυλλικός ψεκασµός µε χηλικές µορφές την περίοδο της έντονης βλάστησης την άνοιξη ή γίνεται ενσωµάτωση στο έδαφος περίπου 50 gr θειϊκού µαγγανίου/δέντρο το χειµώνα.

Ο χηλικός σίδηρος εφαρµόζεται νωρίς την άνοιξη σε δένδρα µε χλώρωση σιδήρου σύµφωνα µε τις οδηγίες του παρασκευαστή.

Για την αντιµετώπιση της έλλειψης βορίου ενσωµατώνονται από 50 έως 120 gr βόρακα/δέντρο, ανάλογα µε το µέγεθος και την ηλικία του. Τα διαφυλλικά σκευάσµατα βορίου εφαρµόζονται σε 1 έως 2 ψεκασµούς πριν και µετά από την άνθηση σύµφωνα µε τις οδηγίες του παρασκευαστή. Εφόσον δεν επιτευχθεί η επιθυµητή συγκέντρωση βορίου στα φύλλα, συνιστάται ψεκασµός το φθινόπωρο µε συγκέντρωση βόρακα 0,3 %, ένα µήνα πριν από την έναρξη πτώσης των φύλλων.

Τροφοπενίες

Δείτε τα κυριότερα συμπτώματα έλλειψης στοιχείων