Τι είναι η βιολογική γεωργία;

Ορισμός, παραδείγματα και οφέλη οργανικής καλλιέργειας

Βιολογική γεωργία- συνοπτικός οδηγός

PDF 1

PDF 2

Με λίγα λόγια, η βιολογική γεωργία περιλαμβάνει καλλιεργητικές τεχνικές και μεθόδους που αποσκοπούν στην προστασία του περιβάλλοντος, των ανθρώπων και των ζώων, μέσω της αειφόρου γεωργίας. Οι παραγωγοί στη βιολογική καλλιέργεια δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούν οτιδήποτε πέρα από καθαρά βιολογικές ουσίες τόσο για τη θρέψη όσο και για την προστασία των καλλιεργειών. Οι βασικές μέθοδοι θρέψης στην οργανική γεωργία είναι η γνωστή μας κοπριά καθώς και ορισμένα εγκεκριμένα λιπάσματα. Ως μέτρα φυτοπροστασίας των καλλιεργειών, χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον παγίδες και φυσικοί εχθροί (αρπακτικά έντομα). Αυτή η μέθοδος καλλιέργειας απαιτεί πολλή προσπάθεια και έχει σημαντικά χαμηλότερες αποδόσεις από τη συμβατική καλλιέργεια. Ωστόσο, ο παραγωγός μπορεί να εμπορευτεί τα προϊόντα σε τιμές σημαντικά υψηλότερες από αυτές των συμβατικών.

Ορισμός Βιολογικής Γεωργίας

Σύμφωνα με τον κανονισμό του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου των Βρυξελλών (27 Απριλίου 2018), η βιολογική γεωργία ορίζεται ως ένα συνολικό σύστημα διαχείρισης των γεωργικών εκμεταλλεύσεων και της παραγωγής τροφίμων που συνδυάζει βέλτιστες πρακτικές περιβαλλοντικής και κλιματικής δράσης, υψηλό επίπεδο βιοποικιλότητας, διατήρηση των φυσικών πόρων, εφαρμογή προτύπων που εξασφαλίζουν την βέλτιστη ποιότητα διαβίωσης των ζώων καθώς και υψηλά πρότυπα παραγωγής, που συμφωνούν με την ολοένα και αυξανόμενη ζήτηση για προϊόντα που παράγονται με χρήση φυσικών ουσιών και μεθόδων.

Οι αγρότες στη βιολογική γεωργία προσπαθούν να περιορίσουν όλες τις εισροές και να χρησιμοποιήσουν φιλικές προς το περιβάλλον τεχνικές στην καθημερινή τους ρουτίνα. Για παράδειγμα, για τη διαχείριση του εδάφους, οι βιοκαλλιεργητές βασίζονται κυρίως στην αμειψισπορά με σκοπό την ελαχιστοποίηση των ελλείψεων θρεπτικών συστατικών στο έδαφος. Χρησιμοποιούν ως επί το πλείστον οργανική κοπριά σε ποσότητες που καθορίζονται από το νόμο καθώς και αζωτοδεσμευτικά φυτά (ψυχανθή), ως ενισχυτές του εδαφικού αζώτου.

Όσον αφορά τη διαχείριση ζιζανίων, οι βιοκαλλιεργητές προτιμούν την εδαφοκάλυψη, τη χειρωνακτική απομάκρυνση των ζιζανίων (βοτάνισμα) και το όργωμα. Σε πολλές περιπτώσεις, αφαιρούν τα ζιζάνια χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, ειδικά σχεδιασμένο για βιολογική καλλιέργεια. Οι βιοκαλλιεργητές προσπαθούν να αποφύγουν τη χρήση συνθετικών χημικών ουσιών. Συνεπώς, για την προστασία των καλλιεργειών προτιμούν κυρίως μεθόδους, όπως παγίδες και φυσικούς εχθρούς των παρασίτων που επιτίθενται στις καλλιέργειές τους.

Πώς μπορώ να πάρω πιστοποίηση βιολογικής καλλιέργειας; 

Η βιολογική γεωργία σε κάθε χώρα περιγράφεται και ορίζεται συγκεκριμένα από το νόμο γι αυτό και κάθε εμπορική χρήση του όρου «βιολογικό» υπόκειται σε κυβερνητικό έλεγχο. Υπάρχουν συγκεκριμένες ενέργειες που απαιτείται να ακολουθήσει (και να αποφύγει) κάθε υποψήφιος βιοκαλλιεργητής ώστε να πιστοποιηθεί το προϊόν του ως βιολογικό. Ακόμη και μια μικρή απόκλιση από το νόμο μπορεί να οδηγήσει σε λήξη της πιστοποίησης.

Εάν σας ενδιαφέρει να πιστοποιηθείτε ως βιοκαλλιεργητής, μπορείτε να υποβάλετε αίτηση σε κάποιον οργανισμό πιστοποίησης στην περιοχή σας. Σε περίπτωση που πληρείτε τις προϋποθέσεις, για μια ορισμένη περίοδο (για παράδειγμα 3-4 χρόνια εάν καλλιεργείτε δέντρα), θα μπείτε σε μια μεταβατική περίοδο και στη συνέχεια θα εγκριθείτε από τις αρχές. Όσοι τηρούν πιστά τους κανόνες, θα καταστούν στη συνέχεια κατάλληλοι να εμπορεύονται τα προϊόντα τους με την ένδειξη “Βιολογικό προϊόν” και θα μπορούν να εμφανίσουν την επίσημη σφραγίδα βιολογικής παραγωγής στη συσκευασία τους. Αυτό είναι πολύ σημαντικό καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις “επιτρέπει” αρκετά υψηλότερη τιμή του προϊόντος.

Αρχές Βιολογικής Γεωργίας

Σύμφωνα με την IFOAM (International Federation of Organic Agriculture Movements), οι Αρχές Βιολογικής Γεωργίας περιγράφονται παρακάτω:

1. Η βιολογική γεωργία διατηρεί και ενισχύει την υγεία του εδάφους, των φυτών, των ζώων και του ανθρώπου ως ένα και αδιαίρετο σύνολο.
2. Η βιολογική γεωργία πρέπει να βασίζεται στα ζωντανά οικολογικά συστήματα, να δραστηριοποιείται σε αυτά, να τα μιμείται και να συμβάλλει στη διατήρησή τους.
3. Η βιολογική γεωργία θα πρέπει να βασίζεται σε σχέσεις που διασφαλίζουν δικαιοσύνη σε ό,τι αφορά το περιβάλλον και τις διαδικασίες της ζωής.
4. Η διαχείριση της βιολογικής γεωργίας πρέπει να γίνεται με προληπτικό και υπεύθυνο τρόπο ώστε να προστατεύει την υγεία και την ευημερία των σημερινών και των μελλοντικών γενεών και του περιβάλλοντος.

Οι γενικοί στόχοι της βιολογικής γεωργίας είναι:

• Η παραγωγή ασφαλών και υγιεινών τροφίμων, χωρίς υπολείμματα αγροχημικών
• Η συνολική προστασία του περιβάλλοντος μέσω βιώσιμης διαχείρισης (προστασία του εδάφους και του υδροφόρου ορίζοντα, διασφάλιση της βιοποικιλότητας)
• Η βιώσιμη χρήση της ενέργειας και των φυσικών πόρων (όπως το νερό, το έδαφος, η οργανική ύλη)
• Η συντήρηση και η αύξηση της γονιμότητας και της βιολογικής δραστηριότητας του εδάφους
• Η προστασία της υγείας των αγροτών και των καταναλωτών από την έκθεση σε επιβλαβείς χημικές ουσίες.
• Η εξασφάλιση της υγείας και της ευημερίας των ζώων.

Οι ακριβείς κανόνες και η νομοθεσία σχετικά με τις μεθόδους παραγωγής και τα μέτρα ελέγχου για τα βιολογικά προϊόντα ορίζονται από την κρατική νομοθεσία και ενδέχεται να διαφέρουν από χώρα σε χώρα.

Ωστόσο, ορισμένες βασικές πρακτικές και μέθοδοι βιολογικής γεωργίας παρατίθενται παρακάτω:

Παραδείγματα πρακτικών βιολογικής γεωργίας:

• Εναλλαγή καλλιεργειών (αποφυγή μονοκαλλιέργειας που σταδιακά έχει ως αποτέλεσμα την εξασθένιση του εδάφους),
• Χρήση χλωρής λίπανσης
• Χρήση κοπριάς και φυτικών υπολειμμάτων (κομποστ),
• Ανακύκλωση οργανικών ουσιών
• Χρήση εναλλακτικής φυτοπροστασίας (φυσικοί εχθροί) και προϊόντων θρέψης

• Χρήση γηγενών ειδών και φυλών ζώων που προσαρμόζονται άριστα στις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιοχής
• Σωστή μεταχείριση και προστασία της αξιοπρέπειας των ζώων
• Αποφυγή οποιασδήποτε χρήσης γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (ΓΤΟ) καθώς και προϊόντων που παράγονται από ή με ΓΤΟ.

Η γενική φιλοσοφία της βιολογικής γεωργίας

Ως γενική φιλοσοφία, ο υποψήφιος βιοκαλλιεργητής θα πρέπει να κατανοήσει πλήρως την έννοια του φυσικού οικοσυστήματος με ελάχιστες εισροές και εκροές και να προσπαθήσει να χρησιμοποιήσει πρώτα, όλα τα υγιή συστατικά που υπάρχουν ήδη στο οικοσύστημα στο οποίο δραστηριοποιείται. Με αυτό εννοούμε ότι το βιολογικό αγρόκτημα αντιμετωπίζεται ως ένα ξεχωριστό οικοσύστημα στο οποίο υπάρχουν πολύ λίγες εισροές και εκροές και τα περισσότερα στοιχεία ανακυκλώνονται μέσα σε αυτό, εξασφαλίζοντας αειφορία. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε ότι διαχειριζόμαστε ένα βιολογικό ελαιώνα. Μετά το κλάδεμα, αντί να απομακρύνουμε τα κομμένα κλαδιά ή να τα κάψουμε (όπως συμβαίνει κατά κόρον στη συμβατική καλλιέργεια), στη βιολογική γεωργία αυτό που κάνουμε είναι να τα θρυμματίζουμε με ειδικά μηχανήματα, και να εναποθέτουμε τα πριονίδια στον ελαιώνα. Κάτι τέτοιο έχει ευεργετικές επιδράσεις, καθώς έχει υπολογιστεί ότι για κάθε 1000 kg κλαδιών με υγρασία 50% που ενσωματώνονται στο έδαφος, προστίθενται σε αυτό 4 kg αζώτου, 0,5 kg φωσφόρου, 4 kg καλίου, 5 kg ασβεστίου και 1 kg µαγνησίου (Amirante et al., 2002). Αποφεύγεται έτσι η ανάγκη προσθήκης χημικών λιπασμάτων, που έτσι και αλλιώς δεν επιτρέπεται στη βιολογική γεωργία. Έχουμε δηλαδή τις ελάχιστες δυνατές εισροές και εκροές και προωθούμε την ανακύκλωση των στοιχείων εντός του ελαιώνα. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις που τα κομμένα κλαδιά πρέπει άμεσα να απομακρυνθούν από έναν βιολογικό ελαιώνα, σε περίπτωση προσβολής από κάποια ασθένεια ή εχθρό. 

Κατανόηση και πρόληψη πιθανής επιμόλυνσης στο βιολογικό αγρόκτημα

Ορισμένες πρακτικές που εφαρμόζονται στα γύρω αγροκτήματα μπορεί να προκαλέσουν επιμόλυνση στο βιολογικό μας αγρόκτημα. Για παράδειγμα, το βιολογικό αγρόκτημα μπορεί να επιμολυνθεί αν ο γείτονάς μας είναι συμβατικός καλλιεργητής και ψεκάζει με φυτοφάρμακα κατά τη διάρκεια μιας ημέρας με έντονους ανέμους. Ωστόσο, η επιμόλυνση δεν γίνεται μόνο από φυτοφάρμακα. Ακόμη και κατά το κλάδεμα ή τη συγκομιδή, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος επιμόλυνσης του εδάφους ή του νερού από απλή χρήση ενος μηχανήματος (π.χ. διαρροή λαδιού μηχανής). Οι γεωργοί πρέπει να εξετάζουν προσεκτικά τους κινδύνους που μπορούν να προκαλέσουν επιμόλυνση σε μια βιολογική καλλιέργεια και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα.

Προκειμένου να αποφευχθούν οι κίνδυνοι επιμόλυνσης από φυτοφάρμακα από μια γειτονική καλλιέργεια, οι γεωργοί μπορούν, για παράδειγμα, να εξετάσουν τη φύτευση φυσικών φρακτών. 

Η φύτευση τέτοιου είδους φυτών δίνει στον γεωργό την ευκαιρία να δημιουργήσει μια προστατευόμενη περιοχή και να μειώσει τους κινδύνους επιμόλυνσης από ουσίες που μεταφέρονται μέσω του ανέμου. Επίσης, οι βιοκαλλιεργητές μπορούν να εξετάσουν τη συγκράτηση του απορρέοντος νερού. Κάτι τέτοιο μειώνει τον κίνδυνο επιμόλυνσης από χημικές ουσίες που μεταφέρονται μέσω αυτού. 

Οι γενετικά τροποποιημένοι οργανισμοί αποτελούν επίσης παράγοντα επιμόλυνσης στη βιολογική γεωργία. Είναι πολύ σημαντικό να εξεταστεί το ιστορικό των καλλιεργειών στις εκτάσεις που προορίζονται για βιολογική παραγωγή. Τα υποψήφια χωράφια θα πρέπει να έχουν ιστορικό καλλιεργειών απαλλαγμένο από ΓΤΟ. Οι βιοκαλλιεργητές μπορούν επίσης να εξετάσουν τη χρήση σπόρων που δεν έχουν υποστεί επεξεργασία. Επιπλέον, οι σπόροι πρέπει να προέρχονται από έμπορο που δεν σχετίζεται με χρήση γενετικά τροποποιημένου υλικού. Τέλος, όλα τα εργαλεία καλλιέργειας και συγκομιδής, καθώς και όλες οι εγκαταστάσεις μεταφοράς και αποθήκευσης που χρησιμοποιούνται στη βιολογική γεωργία, δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται παράλληλα και από συμβατικούς παραγωγούς. Σε αντίθετη περίπτωση αυξάνουμε σημαντικά τον κίνδυνο επιμόλυνσης. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω αποτελούν μόνο ορισμένες συνήθεις πρακτικές που δεν θα πρέπει να ακολουθούνται χωρίς προσωπική έρευνα. Μπορείτε να ζητήσετε συμβουλές από μια τοπική αρχή βιολογικής πιστοποίησης και τον συνεργάτη γεωπόνο σας.

Χρήση λιπασμάτων στην βιολογική καλλιέργεια

Η πλειονότητα των χημικών λιπασμάτων, (για παράδειγμα κοκκώδη σύνθετα λιπάσματα), δεν επιτρέπεται στη βιολογική γεωργία. Τα μόνα επιτρεπόμενα λιπάσματα είναι εκείνα που έχουν εγκριθεί για βιολογική χρήση.

Η σωστή θρέψη του εδάφους, ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη των φυτών. Κυρίως το άζωτο, αλλά και ο φώσφορος και το κάλιο είναι βασικά στοιχεία κατά τη διάρκεια των σταδίων ανάπτυξης του φυτού. Δεδομένου ότι τα συμβατικά λιπάσματα δεν επιτρέπονται, μερικά από τα καλύτερα οργανικά λιπάσματα είναι:

Χλωρή λίπανση

Η χλωρή λίπανση ξεκινά με τη σπορά ενός ετήσιου ή πολυετούς φυτού (μηδική, βίκος) στον αγρό. Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η γονιμότητα και η δομή του εδάφους, ενώ αυξάνεται η απορρόφηση νερού και η υγρασία του εδάφους. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται επίσης ως μέθοδος περιορισμού των ζιζανίων. Αζωτοδεσμευτικά φυτά, όπως η μηδική, το τριφύλλι, τα κουκιά, η φακή, το λούπινο, το μπιζέλι, τα ρεβίθια κ.λπ. χρησιμοποιούνται κατα κόρον. Χρησιμοποιούνται επίσης δημητριακά, όπως βρώμη και κριθάρι. Λόγω του γεγονότος ότι αυτά τα φυτά (κυρίως τα ψυχανθή) απορροφούν σημαντικές ποσότητες θρεπτικών ουσιών, η ενσωμάτωσή τους στο έδαφος, αυξάνει τα διαθέσιμα θρεπτικά συστατικά για τα φυτά της βασικής καλλιέργειας. Εάν ο παραγωγός αποφασίσει να χρησιμοποιήσει αυτήν την τεχνική, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιήσει πολλαπλασιαστικό υλικό (σπόρους) που δεν ανήκει στην κατηγορία -γενετικά τροποποιημένο.

Κομπόστ

Η κομποστοποίηση είναι μια φυσική διαδικασία κατά την οποία συγκεκριμένες ομάδες μικροοργανισμών, όπως τα βακτήρια, μετατρέπουν τις οργανικές ουσίες σε χούμο. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, παράγεται κομπόστ. Το κομπόστ αποτελείται από ένα μείγμα οργανικής ύλης, θρεπτικών συστατικών και ιχνοστοιχείων. Είναι μια μέθοδος φυσικής λίπανσης με εξαιρετικά αποτελέσματα ενίσχυσης του εδάφους. Ωστόσο, πρέπει να συμβουλευτείτε τον τοπικό σας γεωπόνο πριν από την εφαρμογή του.

Κοπριά

Ένας άλλος τρόπος οργανικής λίπανσης είναι η χρήση κοπριάς. Χρησιμοποιείται συνήθως ζωική κοπριά από βιολογικές εκμεταλλεύσεις. Η κοπριά πρέπει να είναι καλά χωνεμένη και μπορεί να εφαρμοστεί γύρω από τα φυτά. Θα πρέπει ωστόσο να συμβουλευτείτε το γεωπόνο σας πριν εφαρμόσετε κοπριά σε οργανική καλλιέργεια . 

Άλλοι αγρότες καλύπτουν την επιφάνεια του εδάφους με νεκρά φυτικά υπολείμματα προκειμένου να βελτιωθεί η γονιμότητα του εδάφους και να καταπολεμηθούν τα ζιζάνια. 

Η υδροπονία ως μέθοδος παραγωγής συνήθως δεν επιτρέπεται. Η υδροπονία είναι η μέθοδος σύμφωνα με την οποία οι παραγωγοί δεν χρησιμοποιούν το έδαφος για να καλλιεργήσουν τα φυτά τους. Αντ ‘αυτού, χρησιμοποιούν ένα αδρανές μέσο εμπλουτισμένο με θρεπτικά διαλύματα, στο οποίο αναπτύσσονται οι ρίζες των φυτών. Σύμφωνα με τις αρχές των περισσοτέρων χωρών, οι βιολογικές καλλιέργειες θα πρέπει να αναπτύσσονται σε ζωντανό έδαφος. Ωστόσο, οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών επέτρεψαν πρόσφατα σε ορισμένες υδροπονικές εκμεταλλεύσεις να χαρακτηρίσουν τα προϊόντα τους ως βιολογικά.

Φυτοπροστασία και έλεγχος ζιζανίων στην βιολογική γεωργία – Βιολογική διαχείριση εχθρών και ασθενειών

Στη βιολογική γεωργία, η πλειονότητα των χημικών εντομοκτόνων, μυκητοκτόνων, ζιζανιοκτόνων κ.λπ. δεν επιτρέπεται, εκτός εάν έχουν εγκριθεί για βιολογική παραγωγή.  Παρ’όλα αυτά, ορισμένες οικολογικές ενέργειες μπορούν να αποτρέψουν την εμφάνιση εχθρών και ασθενειών στο χωράφι.

Η πρόληψη προβλημάτων που προκαλούνται από εχθρούς, ασθένειες ή ζιζάνια βασίζεται πρωτίστως:

• Στη χρήση φυσικών εχθρών των παρασίτων (για παράδειγμα πασχαλίτσες)
• Στην επιλογή ανθεκτικών ειδών και ποικιλιών
• Στην αμειψισπορά
• Στις κατάλληλες τεχνικές καλλιέργειας, όπως το σωστό κλάδεμα όταν πρόκειται για καλλιέργεια δέντρων.
• Στη συγκαλλιέργεια ορισμένων φυτών (για παράδειγμα, βίκος) μαζί με την κύρια καλλιέργεια. Ορισμένα φυτά (όπως ο βίκος και κάποια είδη Trifolium) είναι γνωστά για το ότι καταστέλλουν φυσικά την ανάπτυξη ζιζανίων.

Επιπλέον, οι αγρότες μπορούν να ρυθμίσουν το χρόνο σποράς έτσι ώστε να  αποτρέπεται η εμφάνιση επιβλαβών οργανισμών καθώς και να βελτιώσουν τη συνολική υγεία του εδάφους. Σπόροι και υλικά φύτευσης απαλλαγμένα από ασθένειες είναι επίσης απαραίτητα. Γενικά, συνιστάται στους βιοκαλλιεργητές να επιλέγουν σπόρους ή είδη, τα οποία προσαρμόζονται απόλυτα στις τοπικές συνθήκες.

Βιολογική Κτηνοτροφία

Η βιολογική κτηνοτροφία έχει ως στόχο την εκτροφή υγιών ζώων και την καθιέρωση φιλικών προς το περιβάλλον μεθόδων ζωικής παραγωγής. Κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή ζωικών προϊόντων υψηλής ποιότητας. Η συμμετοχή στην βιολογική κτηνοτροφία σημαίνει αυστηρή τήρηση ορισμένων πολύ συγκεκριμένων κανόνων. Αυτοί οι κανόνες προστατεύουν την αξιοπρέπεια, την ευημερία και τις διατροφικές ανάγκες των ζώων, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζουν την εμπιστοσύνη και την προτίμηση του καταναλωτή.

Προκειμένου να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι απαιτήσεις, τα ζώα στη βιολογική παραγωγή θα πρέπει να γεννιούνται και να εκτρέφονται  αποκλειστικά σε βιολογικές εκμεταλλεύσεις και να τρώνε αποκλειστικά βιολογικές ζωοτροφές. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα συστατικά που περιλαμβάνονται στη ζωοτροφή πρέπει να είναι και αυτά βιολογικά. Σε πολλές περιπτώσεις, οι κτηνοτρόφοι καλλιεργούν μόνοι τους τις πρώτες ύλες των ζωοτροφών, προκειμένου να διασφαλίσουν ότι θα είναι 100% βιολογικές.

Οι κτηνοτρόφοι θα πρέπει να επιλέγουν φυλές με βάση την ικανότητά τους να προσαρμόζονται στις τοπικές συνθήκες. Έτσι, σε πολλές περιπτώσεις, επιλέγουν μόνο γηγενή είδη. Είναι πολύ σημαντικό να διατηρηθεί σε άριστα επίπεδα η μεταχείριση των ζώων. Για να γίνει κάτι τέτοιο, το προσωπικό πρέπει να έχει απαραίτητες βασικές γνώσεις και δεξιότητες ώστε να εξασφαλίζει την υγεία και την ασφάλεια των ζώων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το ζώο δεν επιτρέπεται να κρατείται μέσα σε κλουβί ή κουτί. Τα ζώα θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να προαυλίζονται και να έχουν άμεση και εύκολη πρόσβαση σε βοσκότοπους. Τα πουλερικά θα πρέπει να περνούν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους σε υπαίθριο χώρο.

Στη βιολογική κτηνοτροφία, μερικά ζώα επιβάλλεται να ζουν σε αγέλη, όπως ακριβώς δηλαδή θα συμπεριφερόντουσαν και ελεύθερα στη φύση. Δεν επιτρέπεται ο περιορισμός ή η απομόνωσή τους, εκτός εάν αυτό κρίνεται απαραίτητο για δική τους και μόνο προστασία. Ακόμα και τότε όμως, η απομόνωση θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα.

Ουσίες όπως είναι οι ορμόνες, οι αυξητικοί παράγοντες και τα συνθετικά αμινοξέα δεν επιτρέπονται στη βιολογική κτηνοτροφία. Για παράδειγμα, όπως γνωρίζουμε στη συμβατική γεωργία, οι παραγωγοί μπορούν να χρησιμοποιούν ορμονοθεραπείες για να βοηθήσουν την ταχεία αναπαραγωγή των ζώων. Αυτή η τεχνική απαγορεύεται στη βιολογική γεωργία εκτός εάν η χρήση τέτοιων ουσιών αποτελεί μέρος κτηνιατρικής αγωγής σε μεμονωμένα μόνο ζώα. Σε τέτοια περίπτωση, το ζώο θα πρέπει να κρατείται σε απομόνωση μέσα σε επαρκώς μεγάλο χώρο εφοδιασμένο με άχυρο ή ειδική στρωμνή. 

Μπορείτε να ζητήσετε περισσότερες πληροφορίες από τις τοπικές αρχές ή τον κοντινότερο σε σας οργανισμό πιστοποίησης.

Βιολογική Μελισσοκομία

Η βιολογική μελισσοκομία είναι σίγουρα πολύ πιο δύσκολη από τη βιολογική κτηνοτροφία. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είναι δυνατόν να ελέγξουμε πλήρως ιπτάμενα πλάσματα όπως οι μέλισσες, εμποδίζοντάς τες να συλλέξουν νέκταρ από άνθη μη βιολογικών καλλιεργειών. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες τεχνικές που θα πρέπει να ακολουθήσει ένας μελισσοκόμος προκειμένου να μειωθεί μια τέτοια πιθανότητα.

Πρώτον, οι μελισσοκόμοι στη βιολογική μελισσοκομία, θα πρέπει να εξετάσουν το ενδεχόμενο μεταφοράς των μελισσιών σε περιοχές με άφθονες πηγές νέκταρ και γύρης προερχόμενες κυρίως από βιολογικές καλλιέργειες. Με αυτό τον τρόπο ελαχιστοποιούμε τον κίνδυνο επιμόλυνσης. Σε περίπτωση ανάγκης για πρόσθετη σίτιση (μόνο εάν η επιβίωση της αποικίας κινδυνεύει λόγω έλλειψης φυσικών πόρων), οι κυψέλες θα πρέπει να τροφοδοτούνται με αποκλειστικά βιολογικές τροφές (ρωτήστε τον τοπικό φορέα πιστοποίησης).

Στο τέλος της σεζόν, οι κυψέλες θα πρέπει να έχουν επαρκή ποσότητα μελιού και γύρης για να μπορούν οι μέλισσες να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Επιπρόσθετα, οι παραγωγοί δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιήσουν συνθετικά χημικά απωθητικά κατά τη διάρκεια των εργασιών εξαγωγής μελιού. Όσον αφορά τη θεραπεία των ασθενειών των μελισσών, απαγορεύεται στην πλειοψηφία τους η χρήση χημικών σκευασμάτων. Εξαίρεση αποτελούν ορισμένες ουσίες (πάντα πιστοποιημένες για βιολογική χρήση) που πιθανώς να επιτραπούν σε περιπτώσεις προσβολής από Βαρρόα. 

Μπορείτε να ζητήσετε περισσότερες πληροφορίες από τις τοπικές αρχές ή από τον κοντινότερο σε εσας οργανισμό πιστοποίησης.

Συμπέρασμα: Να ενταχθώ ή όχι στη βιολογική παραγωγή; Πλεονεκτήματα και Μειονεκτήματα  Βιολογικής Καλλιέργειας

Η απόφαση για την επιλογή οργανικής ή συμβατικής γεωργίας δεν είναι εύκολη, τόσο από περιβαλλοντικής όσο και από οικονομικής άποψης. Ορισμένοι γεωργοί επιλέγουν τη βιολογική γεωργία επειδή συνάδει με τη γενική τους φιλοσοφία περί παραγωγής και χρήσης καθαρά φυσικών προϊόντων. Από την άλλη όμως, ένα μεγάλο ποσοστό των βιοκαλλιεργητών έχει κάνει την επιλογή αυτή μετά από έρευνα που αφορά τον προϋπολογισμό των τιμών παρόμοιων προϊόντων στην αγορά, καθώς και των πιθανών εσόδων και εξόδων που θα προκύψουν από την παραπάνω διαδικασία. 

Είναι βέβαιο ότι ορισμένοι αγρότες δεν είναι σε θέση να φανούν επαρκώς ανταγωνιστικοί στην αγορά συμβατικών προϊόντων, λόγω του αυξημένου κόστους παραγωγής που απαιτεί μια τέτοια ενέργεια. Η έκτασή τους μπορεί να είναι αρκετά μικρή ή μπορεί να μην έχουν την εμπειρία ώστε να περιορίσουν το συνολικό κόστος παραγωγής και να παράξουν ένα μέσης ποιότητας προϊόν σε ελκυστική τιμή για τον έμπορο ή τον καταναλωτή. Γι’ αυτό το λόγο, πολλοί αγρότες επιλέγουν τη βιολογική γεωργία, στοχεύοντας στην ποιότητα. Παράγουν μεν μικρή ποσότητα προϊόντος, το οποίο όμως υπερτερεί ποιοτικά και άρα μπορεί να πωληθεί σε πολύ υψηλές τιμές. Ορισμένοι από αυτούς πετυχαίνουν το στόχο αυτό, ενώ άλλοι όχι. Σε κάθε περίπτωση, η βιολογική γεωργία απαιτεί εκτεταμένη έρευνα, ειδικό χειρισμό, κατάρτιση, καθοδήγηση και κάποιο επίπεδο εμπειρίας για να καταστεί επιτυχής.